Το facebook μεγαλύτερος εχθρός της δημοκρατίας από τη δημοσιογραφία...

Δημοσιογραφία είναι να εντοπίζεις και να αναδεικνύεις και τα αρνητικά σε οποιαδήποτε επιτυχία, δίνοντάς τους την αναλογία που τους πρέπει. Πολλώ δε μάλλον να εντοπίζεις και να αναδεικνύεις τα λάθη σε μια αποτυχία. Ό,τι δεν συνέβη, δηλαδή, για μια ακόμα φορά με τα ελληνικά ΜΜΕ στην περίπτωση των Μυκηνών. Το θέμα δεν είναι να πανηγυρίζουμε γιατί δεν κάηκε η πόλη των Ατρειδών, αλλά γιατί κινδυνεύσαμε αυτό να συμβεί εξαιτίας μιας φωτιάς περιορισμένων δυνατότητων...

Το να γράψω ότι η δημοσιογραφία στη χώρα μας είναι είδος εν ανεπαρκεία μοιάζει με το να είναι δώδεκα το μεσημέρι και να σας ενημερώνω πως είναι ημέρα κι όχι νύχτα. Το σημαντικό ερώτημα, όμως, είναι αν έχει πραγματικά σημασία για τη δημοκρατία το ότι η δημοσιογραφία στην Ψωροκώσταινα βρίσκεται σε ημιθανή κατάσταση κι επιβιώνει μόνο χάρη στο μεράκι και στην αυταπάρνηση λίγων. Μήπως, δηλαδή, μας αρκούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως υποκατάστατα ανάδειξης της αλήθειας;...

Η απάντηση είναι αρνητική κι όχι μόνο γιατί διαφορετική απάντηση θα με ανάγκαζε να αναζητήσω άλλη επαγγελματική καριέρα. Τα social media είναι απαραίτητα, ιδίως σε μια χώρα όπου η πλειονότητα των μέσων ενημέρωσης ακολουθεί μια συγκεκριμένη γραμμή κι όχι μόνο αποκρύβει την πραγματικότητα, αλλά και τη διαστρεβλώνει... 

Ο μέσος χρήστης, όμως, του facebook ή του twitter δεν θα μπει στη διαδικασία να ερευνήσει αν ένα στοιχείο είναι αληθινό ή όχι, θα το οικειοποιηθεί ή θα το αποδιώξει από τη σκέψη του αναλόγως των ιδεολογικών του προκαταλήψεων και στη συνέχεια η άποψή του θα αναπαραχθεί δίκην αλήθειας ή ψέματος από εκατοντάδες, χιλιάδες ή κι εκατομμύρια άλλους. Αυτό συνιστά σοβαρότερη απειλή για τη δημοκρατία γιατί ακριβώς έχει μεγαλύτερη απήχηση από το ψέμα ενός έμμισθου δημοσιογραφικού οργάνου εξουσιών οι οποίες στη συνείδηση του μέσου πολίτη θεωρούνται έτσι κι αλλιώς διεφθαρμένες...