Ανδρέα ζεις, το ΣΥΡΙΖΑ οδηγείς...

 

Αν ρωτήσεις τον μέσο Έλληνα τι συνέβη στις τρεις του Σεπτέμβρη θα σου απαντήσει πως ο Ανδρέας ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ κι όχι πως έγινε η επανάσταση σε βάρος τού Όθωνα το 1843, που οδήγησε στη συνταγματική μοναρχία. Κι αν τον ρωτήσεις πότε ιδρύθηκε η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν νομίζω πως θα ξέρει να απαντήσει. 

Αυτά αρκούν από μόνα τους για να αποτυπώσουν την απήχηση στη σύγχρονη κουλτούρα τού νεοέλληνα όχι τόσο του κόμματος που κυβέρνησε τη χώρα πάνω από 20 χρόνια, αλλά του Ανδρ. Παπανδρέου. Με τις πολλές αρετές και τα πολλά του ελαττώματα αυτός, μολονότι είναι νεκρός εδώ και 24 χρόνια, καθορίζει στην ουσία και σήμερα τη συζήτηση στην Ελλάδα γύρω από την Αριστερά και την κεντροαριστερά...

Κι αυτήν την εβδομάδα ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για δημοκρατική παράταξη, όρο που λάνσαρε ο Ανδρέας στην πολιτική ζωή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, είναι πολύ πιο ρεαλιστικό να θεωρείται απόγονος του ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ σε σύγκριση με το ΚΙΝΑΛ της Φώφης που γέρνει προς τα δεξιά και δεν αποτελεί πλέον κίνημα, αλλά συνάθροιση παρακμαζόντων μηχανισμών. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υιοθετήσει ουσιαστικώς τα συνθήματα, αλλά και τις πρακτικές τού ΠΑΣΟΚ προηγούμενων δεκαετιών είτε για καλό- για παράδειγμα, μαχητική, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και κοινωνικό κράτος- είτε για κακό, με χειρότερη από όλες τις ενσωματώσεις το λαϊκισμό...

Το ΚΙΝΑΛ είναι οφθαλμοφανέστατο ότι δεν είναι κίνημα, αλλά ένα ΚΚΕ του κέντρου ή η μεταπολιτευτική παρηκμασμένη Ένωση Κέντρου του Γ. Μαύρου. Ούτε, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κίνημα, τουλάχιστον όχι ακόμα... 

Πράγματι εκφράζει ένα σημαντικό ποσοστό των Αριστερών και κεντροαριστερών τής χώρας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν διαθέτει τη συναισθηματική δυναμική τού ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ τής δεκαετίας τού '80. Δεν τη διέθετε ούτε όταν κέρδισε εκλογές, αφού άλλο το 36% του Ιανουαρίου του 2015 κι άλλο το 48% του 1981, μολονότι και πριν πέντε χρόνια και πριν 39 η δεξιά τερατολογούσε για τις συνέπειες της ανόδου ενός σοσιαλιστικού κόμματος στην εξουσία... 

Συνεπώς, ο Αλέξης Τσίπρας έχει πολύ δρόμο να διανύσει προκειμένου να γίνει δίκαιη μια σύγκρισή του με τον Ανδρέα, ο οποίος παρά τα πολλά του ελαττώματα δεν φοβόταν, προ της ασθένειάς του που της επέτρεψε να τον αυτοεξευτελίσει τα ύστερα χρόνια, να σπάει αβγά, στενοχωρώντας ακόμα και φίλους με τους οποίους είχε πορευτεί χρόνια. Είναι κι αυτό, όμως, ένα από τα στοιχεία που ξεχωρίζουν τους ηγέτες από τους πρωθυπουργούς...