Είναι άδικο να ταυτίζουμε τη μητσοτάκειο κωλοτούμπα για τη Συμφωνία των Πρεσπών με το τσίπρειο "θα σκίσουμε τα μνημόνια". Στη δεύτερη περίπτωση πράγματι ο Αλέξης Τσίπρας γνώριζε πριν γίνει πρωθυπουργός ότι είχε βάλει πολύ ψηλά τον πήχη, μόνο που ο βολονταρισμός του να αλλάξει την πορεία τής Ελλάδας και της Ευρώπης ναι μεν αποδείχθηκε ουτοπικός, ήταν όμως ειλικρινής...
Ο Κ. Μητσοτάκης είχε καβαλήσει το δεύτερο κύμα τού εθνικιστικού παροξυσμού για το μακεδονικό προκειμένου να ισχυροποιήσει την θέση τού εκλογικού φαβορί. Σερνόμενος από την ακροδεξιά του πτέρυγα- ανυπομονώ να μάθω τι θα ψηφίσουν την επόμενη εβδομάδα στη Βουλή Αντ. Σαμαράς και σία για τις συμφωνίες με τη Βόρεια Μακεδονία- υπόθαλψε έναν εθνολαϊκισμό τού χειρίστου είδους, ο οποίος δεν βασιζόταν ούτε στην ιστορική ούτε στη σύγχρονη πραγματικότητα. Μέχρι και σήμερα ποτίζει με μίσος το ακροατήριό του για το προσφυγικό την ίδια ώρα που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να διαπραγματευτεί με την Τουρκία ακόμα κι εθνική κυριαρχία, δηλαδή την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο...
Οι Πρέσπες δεν ήταν, βεβαίως, η πρώτη φορά που η δεξιά καπηλεύτηκε τον πατριωτισμό για να κερδοσκοπήσει πολιτικώς. Ενδεχομένως να μην είναι και η τελευταία, όπως κι αν έχει όμως το πολιτικό μας σύστημα είτε θα καθίσει σε ένα τραπέζι και θα χαράξει από κοινού στρατηγική στα εθνικά θέματα είτε θα επαναλάβει μια διαχρονική του παθογένεια που έχει οδηγήσει και σε εθνικές τραγωδίες...
Η μικρασιατική καταστροφή ακολούθησε τον εθνικό διχασμό, το ξέπλυμα των δωσίλογων μας έσυρε στον εμφύλιο και η χούντα των συνταγματαρχών στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Οι πολιτικοί αρχηγοί έχουν στη διάθεσή τους ένα ευρύ πεδίο ζητημάτων πάνω στα οποία μπορούν να κονταροχτυπηθούν και να αναδείξουν τις διαφορές τους. Αλίμονο αν για χάρη τού κομματικού ανταγωνισμού παίξουμε κορώνα γράμματα τον εθνικό ακρωτηριασμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου