Αν υποθέσουμε πως στις εκλογές τού ΚΙΝΑΛ θα ψηφίσουν αποκλειστικώς ψηφοφόροι τού κόμματος όχι μόνο δεν θα εκλεγεί ο Ανδρ. Λοβέρδος αλλά αμφιβάλλω για το αν θα εκλεγεί κι ο ρεζίλης των Παπανδρέου. Ναι μεν το βαρύ του επώνυμο εξάπτει ακόμα το φαντασιακό των πασοκικών σταγονιδίων, ωστόσο υπάρχει και το ένστικτο της πολιτικής επιβίωσης που δεν εξυπηρετείται από τη νεκρανάσταση του πολιτικού που υπόγραψε την οικονομική υποδούλωση της χώρας για μια δεκαετία. Μπορεί αυτό οι ψηφοφόροι τού ΚΙΝΑΛ να το λησμονούν ή να το μεταφράζουν διαφορετικά, η συντριπτική πλειοψηφία ωστόσο του λαού, ιδίως αυτοί που εγκατάλειψαν μαζικώς το ΠΑΣΟΚ, δεν το ξεχνά όσο κοντή μνήμη κι αν έχει το πόπολο...
Σε αυτό το πλαίσιο, θεωρώ πολύ πιο πιθανή μια εκλογή τού Ν. Ανδρουλάκη, ο οποίος μέχρι στιγμής έχει φροντίσει να δοξάζεται κρυπτόμενος στις Βρυξέλλες. Κι αυτό, βεβαίως, δεν προοιωνίζεται κάτι θετικό για οποιονδήποτε πολιτικό, ο οποίος οφείλει αν μη τι άλλο να μην κρύβει ούτε ποιος είναι ούτε τι πρεσβεύει...
Όπως κι αν έχει, το ΚΙΝΑΛ είναι θεμιτό να έχει τις φιλοδοξίες του, δεν θα έπρεπε όμως να έχει μεγαλύτερη από το να αντικατασταθεί άμεσα η σημερινή κυβέρνηση από μία άλλη που θα βάλει στοπ στο νεοσυντηρητισμό και στο νεοφιλελευθερισμό που πέρα από όλα τα υπόλοιπα τραγικά μάς στοιχίζει και δεκάδες ανθρώπινες ζωές κάθε ημέρα εδώ και πολύ καιρό. Και για να συμβεί αυτό απαιτούνται συνεργασίες μακριά από μικρομεγαλισμούς και λοιπά κόμπλεξ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου