Δεν θα έχει κάθε δικαίωμα ο ΣΥΡΙΖΑ να αρνηθεί να συναινέσει στην αλλαγή τής εθνικής γραμμής όταν αυτό του απαιτηθεί από ένα κόμμα που το κατηγόρησε για εθνική εξαίρεση και για τη Συμφωνία των Πρεσπών; Γιατί να δεχθεί να αναλάβει ξανά το πολιτικό κόστος, όταν μάλιστα του το απαιτεί ένα κόμμα που δεν ανάλαβε ποτέ κανένα; Δεν ισχυρίζομαι πως η αξιωματική αντιπολίτευση οφείλει να το παίξει βαρύ πεπόνι, αλλά κάποιοι θα πρέπει επιτέλους να πάψουν να δοξάζονται με την τοξικότητα για την οποία κατηγορούν μονίμως τους άλλους...
Έτσι κι αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να κερδίσει κάτι αντιπολιτευόμενος τον Κ. Μητσοτάκη από τα δεξιά. Ιδίως όταν στη Βουλή έχουμε υπερπληθωρισμό ακροδεξιών. Το διεθνές δίκαιο και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι οι μόνοι που μπορούν να δώσουν λύσεις, αλλά κυρίως η αναγνώριση από την πλευρά μας ότι δεν έχουμε όλα τα δίκια με το μέρος μας, ότι δεν μπορούμε για παράδειγμα να απομονώνουμε την Τουρκία από τη Μεσόγειο γιατί έχουμε μια κουτσουλιά στο χάρτη που λέγεται Καστελόριζο. Όταν, όμως, σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό, και το αριστερό, έχει εκπαιδεύσει το λαό να πιστεύει ότι οι ελληνοτουρκικές διαφορές είναι μια υπόθεση καλού και κακού τότε προφανώς και οποιαδήποτε υποχώρηση θα χαρακτηριστεί προδοσία. Εν προκειμένω, όπως έστρωσες θα κοιμηθείς Κυριάκο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου