Σκοτώνουμε την ανθρωπιά μας δίχως λύτρα...

Αν δεν ήταν γυναίκα "του" θα την χτυπούσε; Αν δεν ήταν μεγαλοδικηγόρος θα κυκλοφορούσε σήμερα ελεύθερος; Αν η δικαιοσύνη δεν απαντήσει ποτέ πειστικά σε αυτά τα ερωτήματα το έγκλημα θα μοιάζει με αναπόδραστη συνέπεια της ανθρώπινης φύσης. Η αδικία είναι ανθρώπινο, δεν είναι φυσικό φαινόμενο για να ισχυριζόμαστε δήθεν αθώα πως δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε, όπως είχε πει κάποτε ο Κ. Μητσοτάκης για τις ταξικές ανισότητες. Κι όσοι δεν την αντιμετωπίζουν είναι εξίσου ένοχοι με τον οποιοδήποτε εγκληματία...

Όπως ένοχοι είναι όλοι όσοι σφαλίζουν τα μάτια σε ναυάγια όταν από αυτά σκοτώνονται αλλοδαποί, όπως συνέβη στην Πύλο ένα χρόνο πριν. Όχι κυρίες και κύριοι, δεν είναι πατριωτικό καθήκον να σπρώχνεις ανθρώπους στο θάνατο. 

Είναι βαθύτατα προσβλητικό για την ανθρωπιά μας κι ακόμα προσβλητικότερο για όποιον εμπλέκει την πατρίδα στη μισαλλοδοξία του. Καμία σημαία δεν μπορεί να κυματίζει περήφανη όταν έχει πάνω της το αίμα αθώων...

Η προστασία τής ανθρώπινης ζωής, ιδίως των πιο ευάλωτων, δεν είναι ούτε δικαιωματισμός ούτε επέλαση της woke ατζέντας. Είναι στοιχειώδης ενσυναίσθηση, η ελάχιστη παραδοχή που μπορούμε να κάνουμε πως δεν είμαστε ούτε ο καθένας ξεχωριστά ούτε η οικογένειά μας ούτε η πατρίδα μας ο ομφαλός τής γης... 

Υπάρχουν κι άλλοι κι άλλες εκεί έξω, με χαρίσματα που υπερτερούν των δικών μας κι ελαττώματα περισσότερα από αυτά που μας ταλαιπωρούν. Αν δεν μπορούμε να το παραδεχθούμε δεν μας φταίει ο διπλανός μας, αλλά ο εαυτός μας...