Ο Αλέξης Τσίπρας στην καλύτερη περίπτωση δεν στηρίζει τον Στέφανο Κασσελάκη και στη χειρότερη τον υπονομεύει. Το ίδιο και η υπόλοιπη εσωκομματική αντιπολίτευση που η δυναμική της στην κοινωνία είναι στο ίδιο επίπεδο με το πάτωμα. Τι, αλήθεια, κερδίζει όμως ο Κασσελάκης με το να φεύγει για τις Σπέτσες και τις ΗΠΑ, να καθυστερεί χαρακτηριστικά τη σύγκληση των οργάνων, να αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο νέων εσωκομματικών εκλογών και να αντιδρά σαν μωρό παιδί σε όποιον δεν του λέει πως είναι κάτι ανάμεσα σε θεό και ημίθεο; Τίποτα απολύτως. Απλώς προσθέτει λιθαράκια στην αυτοκαταστροφή του...
Αν ο Κασσελάκης προετοιμάζει μια Κεντρική Επιτροπή των μεγάλων μαχαιριών θα πρέπει να κρατήσει ένα μαχαίρι και για τον εαυτό του. Δεν πήρε 30% στις ευρωεκλογές, αλλά 15% κι αυτό γιατί δεν άκουγε κανέναν άλλο παρά μόνο το ένστικτό του και δυο τρεις ακόμα που ξέρουν από πολιτική όσα ξέρει κι ένας κρεοπώλης από στιχουργική.
Το ένστικτό του, όμως, δεν απέτρεψε τα αυτογκόλ τύπου πόθεν έσχες και Τάιλερ και τώρα τρέχει ή θα όφειλε να τρέχει μην τον προσπεράσει ο Χάρης Δούκας. Το ζητούμενο, συνεπώς, δεν είναι να επιβεβαιώνεται η αρχηγία του κάθε έξι μήνες από μία μάζα όλο και μειούμενων φανατικών αλλά το 15% να γίνει 30% και παραπάνω, να πολλαπλασιάσει δηλαδή τις δυνάμεις τού κόμματος. Αυτό, ωστόσο, δεν θα συμβεί ποτέ αν έχει πάρει την απόφαση να μείνει στην ιστορία ως ένας ξανθός Πολάκης πριν επιχειρήσει τη δήθεν ηρωική του έξοδο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου