Όποιος χαρακτηρίζει "άρλεκιν" το βιβλίο τού Στέφανου Κασσελάκη είτε δεν το έχει διαβάσει είτε δεν γνωρίζει τι σημαίνει άρλεκιν είτε λέει σκοπίμως ψέματα για να παραπληροφορήσει και να υποτιμήσει για μια ακόμα φορά. Έχοντας διαβάσει τη "Δεύτερη Ευκαιρία" μπορώ να σας πω ότι ο συνιδρυτής τού Κινήματος Δημοκρατίας είναι ένας αξιοπρεπής συγγραφέας αλλά δύσκολα θα μπορέσει να διεκδικήσει το Νόμπελ Λογοτεχνίας ή να χαρακτηριστεί ο "Έλληνας Ντοστογιέφσκι".
Δεν νομίζω, ωστόσο, πως αυτές είναι οι φιλοδοξίες του. Ήθελε να γράψει ένα βιβλίο για τη ζωή του- προσωπική, επαγγελματική και πολιτική- και να ξανασυστηθεί στους πολίτες με τα δικά του λόγια κι όχι με εκείνα αυτών που εδώ κι ενάμιση χρόνο τον ταυτίζουν με τον διάβολο επί γης. Και νομίζω πως σε αυτό το επίπεδο τα καταφέρνει...
Στο βιβλίο οι προσωπικές κι επαγγελματικές αναφορές υπάρχουν τόσο όσο, χωρίς να προκαλούν ούτε το εύκολο δάκρυ ούτε όμως και την εύκολη εξιχνίαση μιας επαγγελματικής διαδρομής που είναι σίγουρα καινοφανής για Έλληνα πολιτικό που χρημάτισε κι αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τόσο όσο είναι και οι αναφορές στο ΣΥΡΙΖΑ που δεδομένης της αδικίας και της προδοσίας που αισθάνθηκε ο Κασσελάκης παραμένουν δημοσιογραφικές και πολύ λίγο συναισθηματικές. Όποιος διαβάσει, όμως, και τις πολλές σελίδες που αφιερώνει ο συγγραφέας στο όραμά του και στις προτάσεις εφαρμοσμένης πολιτικής θα αναρωτηθεί περισσότερο για το τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί, οι οποίοι μάλιστα βαυκαλίζονται τους προοδευτικούς, που έφραξαν το δρόμο σε έναν νέο πολιτικό με όρεξη για προσφορά στον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη...
Δεν έχω έρθει από το μέλλον για να σας πω ποια θα είναι η κατάληξη του Κασσελάκη. Μπορεί να γίνει πρωθυπουργός για πολλά χρόνια, μπορεί όμως και να αποτύχει στην πολιτική και να επιστρέψει στις επιχειρήσεις ή στις ΗΠΑ. Αρνούμαι, ωστόσο, να δεχθώ πως το μέλλον τής χώρας είναι ο Τασούλας, η Κατσέλη, ο Γιαννίτσης, ο Μητσοτάκης, ο Ανδρουλάκης, ο Φάμελλος, ο Βελόπουλος και η Λατινοπούλου. Είτε έχουν δώσει ό,τι είχαν να δώσουν είτε αυτό που έχουν να δώσουν προκαλεί σύγκρυο σε κάθε δημοκράτη, προοδευτικό πολίτη...
Δεν είναι, άλλωστε, τυχαία η απήχηση Κασσελάκη στη νεολαία, είτε σε αυτή που έχει μείνει στην Ψωροκώσταινα είτε σε αυτήν που έχει φύγει στο εξωτερικό. Σε αυτόν βλέπουν την ευκαιρία να αλλάξει κάτι επιτέλους, όχι στο πλαίσιο μιας comme il faut σοβαρότητας και θεσμικότητας που δεν ταράζει τα νερά αλλά ριζοσπαστικών τομών που θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να μην μπει από τη θέση τού ουραγού και στην πέμπτη βιομηχανική επανάσταση.
Για την ακρίβεια, δεν βλέπουν στον Κασσελάκη μια δεύτερη ευκαιρία. Βλέπουν την τελευταία πριν μας καταπιεί ξανά το μαύρο φίδι τού φασισμού, δεξιού κι αριστερού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου