Η Κ. Σακελλαροπούλου δεν θα είναι ξανά Πρόεδρος της Δημοκρατίας όχι γιατί κράτησε το στόμα της κλειστό για το έγκλημα των Τεμπών, για το σκάνδαλο των υποκλοπών ή τις γενικότερες παραβιάσεις τού κράτους δικαίου αλλά γιατί γλέντησε την υπερψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια που έφερε στη Βουλή αυτός που την είχε προτείνει πριν πέντε χρόνια και τώρα όχι. Αυτό από μόνο του λέει πολλά για το πολιτικό προσωπικό που μας κυβερνά. Ενδεχομένως, ωστόσο, να λέει περισσότερα για μια κοινωνία που παίρνει την ταχεία όταν πρόκειται να "ευεργετηθεί" με φιλοδωρήματα αλλά τον αραμπά όταν πρέπει να κάνει ένα βήμα μπροστά...
Το πρωθυπουργοκεντρικό μας πολίτευμα καθιστά στην ουσία πολιτικά ανάπηρο τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την ίδια ώρα που η επικείμενη Συνταγματική Αναθεώρηση δεν αναμένεται να ενισχύσει τα θεσμικά αντίβαρα. Στην Ελλάδα, όμως, διαχρονικά το πρόβλημα δεν ήταν κυρίως τα Συντάγματα και οι νόμοι.
Σε αρκετές περιπτώσεις, μάλιστα, είχαμε κι από τα πιο φιλελεύθερα στην Ευρώπη, αυτό ωστόσο δεν απέτρεψε καταχρήσεις τους, ακόμα κι ένοπλες καταργήσεις τους. Έχουμε φτιάξει εδώ και δεκαετίες ένα μανδύα θεσμικότητας κάτω από τον οποίο η διαφθορά, ο νεποτισμός, η γραφειοκρατία και η ασυδοσία καταργούν στην πράξη το άπλωμα της δημοκρατίας...
Το πολιτικό μας παίγνιο έχει οικοδομηθεί πάνω στην υποκρισία, στο φαίνεσθαι και στη συναινετική μας εξαπάτηση. Δεν είναι τυχαίο πως οι μεταπολιτευτικοί συσχετισμοί διερράγησαν στα μνημονιακά χρόνια, όταν οι ελίτ, λόγω της ξένης επιβολής, αδυνατούσαν να δώσουν στους πολλούς τα ψίχουλα με τα οποία εξαγόραζαν τις ψήφους τους κι όταν βγήκαμε από τα μνημόνια επανήλθε και η κανονικότητα των αποχρωματισμένων από κάθε ιδεολογία ανταλλαγμάτων...
Το ζητούμενο είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα: ακολουθούμε την πεπατημένη μέχρι την αναπόδραστη νέα χρεοκοπία ή ανατρέπουμε τους συσχετισμούς προς την προοδευτική κατεύθυνση, χωρίς λαϊκισμούς αλλά με τόλμη για αλλαγές; Ποιος ξέρει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου