Το ότι πίσω από έναν επικίνδυνο λαϊκιστή στην προεδρία των ΗΠΑ βρίσκεται ένας ακόμα πιο επικίνδυνος λαϊκιστής δισεκατομμυριούχος είναι λογικό να προκαλεί μεγάλη παγκόσμια ανησυχία. Ήταν, όμως, πολιτικοί κι επιχειρηματίες όπως ο Ντ. Τραμπ κι ο Ιλ. Μασκ οι πρώτες επιλογές των πολιτών;
Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο ο Τραμπ, για παράδειγμα, θα είχε πρωτογίνει πρόεδρος των ΗΠΑ στα σαράντα του κι όχι στα εβδομήντα. Δεν ήταν όμως. Οι πολίτες στην άλλη όχθη τού Ατλαντικού και σε αυτή επί δεκαετίες ψήφιζαν συμβατικούς, θεσμικούς και καθώς πρέπει πολιτικούς. Με τα γνωστά αποτελέσματα...
Στα δικά μας, είναι αλήθεια ότι, πέρα από όλα τα άλλα, ο Κ. Μητσοτάκης έχει στη διάθεσή του κι ένα δαπανηρότατο μηχανισμό ανίχνευσης των κοινωνικών τάσεων που του επιτρέπει να βρίσκεται τουλάχιστον ένα βήμα μπροστά από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Έχει, όμως, και την τύχη οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν ό,τι μπορούν για να πέφτουν στις παγίδες που τους στήνει ο πρωθυπουργός, αυτοεξευτελιζόμενοι...
Τι σημασία έχει, για παράδειγμα, αν την Λ. Κατσέλη ψηφίσουν 39 ή 41 βουλευτές; Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκλεγεί με άνεση ο Κ. Τασούλας. Τι αξία έχει, επίσης, δυόμισι χρόνια πριν τις εκλογές Ανδρουλάκης- Φάμελλος να δηλώνουν αν θα συγκυβερνήσουν ή όχι; Πιθανότατα, άλλωστε, δεν θα συγκυβερνήσουν ποτέ...
Με λίγα λόγια, αλλού βαρούν τα όργανα κι αλλού χορεύουν οι πολίτες, οι οποίοι και γυρνούν την πλάτη σε όλους εκείνους που πιστεύουν ότι το πρόβλημα είναι απλώς διαχειριστικό, πως, δηλαδή, το σύστημα είναι μια χαρά κι αυτό που πάσχει είναι η ικανότητα του κυβερνήτη. Μόνο αυτό δεν συμβαίνει ωστόσο. Το σύστημα όχι απλώς πάσχει αλλά θέλει γκρέμισμα κι ανοικοδόμηση. Δεν πρόκειται, όμως, να το γκρεμίσουν εκείνοι που σιτίζονται από αυτό, δεξιοί κι αριστεροί. Γι' αυτό και θα κληθούν να πιούνε το πικρό ποτήρι τής απαξίωσής τους μέχρι τέλους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου