Λένε οι ειδικοί πως σε μερικά χρόνια από τώρα η Ελλάδα θα ερημοποιηθεί λόγω της κλιματικής αλλαγής και της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, πως η ερημοποίηση της χώρας δεν θα συμβεί εξαιτίας του λιωσίματος των πάγων αλλά από την εγκατάλειψή της από τα πιο φωτεινά μυαλά, τα οποία φεύγουν στο εξωτερικό για να βρουν την αναγνώριση που τους στερεί μια πατρίδα που επιβραβεύει μονίμως το μέτριο ώστε το λίγο να μην φαίνεται τιποτένιο. Μην ανησυχείτε πάντως, ο Ν. Παπαδόπουλος και οι όμοιοί του θα μείνουν εδώ για να προστατεύουν την πίστη μας από την τέχνη, να φυλάσσουν το σκοτάδι από την επέλαση του φωτός...
Η απογοήτευση που επικρατεί στη χώρα είναι εμφανής κι από το διάστημα. Την συναντάς όπου κι αν πας, σχεδόν την ακουμπάς στις ψυχές των ανθρώπων που αναζητούν ελπίδα και δεν την βρίσκουν. Κι αυτή η απογοήτευση δεν είναι μόνο έργο Μητσοτάκη και των χορηγών του, οι οποίοι άλλωστε μια χαρά θα βολευτούν αν καταγραφεί ως αποχή από τις επόμενες εκλογές.
Είναι κι έργο τής κυβερνώσας Αριστεράς που απογοήτευσε όταν άσκησε εξουσία κι άσκησε καθήκοντα αξιωματικής αντιπολίτευσης, φτάνοντας στο σημείο να καταργήσει τη δημοκρατία στο εσωτερικό της. Λυπάμαι, αλλά δεν έχω πλέον επιχειρήματα για να πείσω έναν νέο άνθρωπο να μην φύγει στο εξωτερικό ή να ασχοληθεί με την πολιτική...
Όσα γράφω, πάντως, δεν αποτελούν προσκλητήριο σε ομαδική αυτοκτονία. Ακόμα, άλλωστε, κι όταν οι περιστάσεις είναι δύσκολες, ιδίως όταν οι περιστάσεις είναι δύσκολες οφείλουμε όλοι μας να κάνουμε το κάτι παραπάνω για να τις βελτιώσουμε. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι και δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι. Ούτε βρισκόμαστε στην εποχή τής ταμπέλας. Πολλώ δε μάλλον όταν εκείνοι που φόρεσαν την ταμπέλα τής προόδου έδειξαν δημοκρατικά αντανακλαστικά Παττακού και Μακαρέζου. Η απογοήτευση συνεπώς είναι εύλογη, η παραίτηση ωστόσο είναι ανεπίτρεπτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου