Δεν αμφιβάλλω πως η αισθητική παίζει, ή θα έπρεπε να παίζει τέλος πάντων, σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. Ένα όμορφα διακοσμημένο σπίτι ή μια καλοντυμένη γυναίκα είναι βέβαιο ότι βάζουν λίγο χρώμα στη γκρίζα καθημερινότητα. Ωστόσο, θα συμφωνείτε πως στην άτυπη πάλη των αξιών η δικαιοσύνη θα έπρεπε να υπερισχύει της αισθητικής. Και λέω θα έπρεπε γιατί, στην Ελλάδα τουλάχιστον, η πολιτικοδικαστική εξουσία, η οποία στην ουσία είναι μία κι αδιαίρετος, ενοχλείται περισσότερο από δέκα σκηνές στην πλατεία Συντάγματος παρά από την ατιμωρησία ενός ακόμα διεφθαρμένου πρώην υπουργού. Γι' αυτό ίσως διάλεξε την ίδια ημέρα για να κινήσει τις διαδικασίες τού αυτόφωρου για τους κατασκηνωτες "αγανακτισμένους" τής πλατείας και για να μην παραπέμψει τον Α. Τσοχατζοπουλο στο Ειδικό Δικαστήριο...
Αν θέλετε τη γνώμη μου, όσοι έχουν παραμείνει στο Σύνταγμα θα έπρεπε να έχουν αποχωρήσει οικειοθελώς από τα πόστα τους. Κι αυτό γιατί όσο παραπάπάνω μένουν τόσο περισσότερο ευτελίζεται ένα κίνημα πολιτών, το οποίο στηρίχθηκε στη μαζική συμετοχή και την ομόνοια γύρω από έναν κοινό σκοπό. Ομολογώ, επίσης, πως υπάρχει και η νομική βάση τής παραγραφής πίσω από το σκεπτικό των δικαστών οι οποίοι, ουσιαστικώς, αθώωσαν τον Α Τσοχατζόπουλο. Ποιός δε διακρίνει, όμως, το φαρισαϊσμό τής εξουσίας, η οποία εφαρμόζει απαρεγκλίτως τις διατάξεις περί παραγραφής, αλλά στο μεταξύ κωλυσιεργεί σκοπίμως στη διεκπεραίωση υποθέσεων; Και ποιός δεν ενοχλείται όταν δικαστές και πολιτικοί, όπως ο δήμαρχος Αθηναίων, Γ. Καμίνης, παραμένουν σιωπηλοί όταν οι πολίτες δέχονται χιλιάδες τόνους αστυνομικής βίας κι εμφανίζονται μόνο για να στιγματίσουν τους κατασκηνωτές τού Συντάγματος; Δεν θα σταματώ να το γράφω μέχρι να αλλάξει κάτι: η επιλεκτική εφαρμογή τής νομιμότητας είναι μήτρα τής ανομίας κι όσοι την υιοθετούν ως λογική θα χωρούσαν άνετα στο "κοστούμι" των φαρισαίων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου