Τη...φάκα πού την κρύψατε;

Υπάρχουν δύο τρόποι εξαπάτησης: ο πρώτος είναι να πεις ψέματα κι ο άλλος να παραλείψεις να πεις όλη την αλήθεια. Η κυβέρνηση έχει αποδειχθεί ικανότατη και στις δύο αυτές μορφές παραπλάνησης του ελληνικού λαού. Δείτε, για παράδειγμα, τί συμβαίνει με το νέο δανεισμό τής χώρας, που αποφασίστηκε χθες κι ο οποίος κρατά όμηρο και τη γενιά των παιδιών των παιδιών μας. Εκ πρώτης όψεως βάζει έναν "πάτο στο βαρέλι", όπως ισχυρίζεται κι ο Β. Βενιζέλος, αφού, για παράδειγμα, η επιμήκυνση αποπληρωμής των δανείων, το, χαμηλό πάντως, κούρεμα "χρέους ή το αποκαλούμενο νέο σχέδιο Μάρσαλ δίνουν απαντήσεις προς τη σωστή κατεύθυνση, έστω κι αν αυτές καθυστέρησαν ενάμισι χρόνο για να δοθούν. Αν θέλετε, δε με απασχολεί ιδιαιτέρως και η απώλεια εθνικής κυριαρχίας κι αυτό γιατί το πρόβλημα είναι ταξικό κι όχι πατριωτικό. Για να το πω πιο λιανά, ποσώς θα με ενδιέφερε, για παράδειγμα, η τοποθέτηση ξένων επιτηρητών των ελλήνων υπουργών, αν ήξερα πως σκοπός τους θα ήταν η εφαρμογή μιας κοινωνικώς δίκαιης πολιτικής, η οποία θα επιμέριζε αναλόγως τα βάρη και θα φρόντιζε για την ισοκατανομή τού παραγόμενου πλούτου...

Ωστόσο, οι επιφυλάξεις μου είναι πολλές για το νέο δανεισμό, ξεκινώντας ακριβώς από αυτό το γεγονός, ότι πρόκειται δηλαδή για νέο δανεισμό χωρίς σημαντική συμμετοχή των ιδιωτών μέσω αξιόλογου "κουρέματος" τού εθνικού χρέους προς εκείνους και με, κατα περιπτώσεις, τοκογλυφικό επιτόκιο. Αυτό, όμως, που με φοβίζει περισσότερο είναι το νέο μνημόνιο που έρχεται για να αντικαταστήσει το αποτυχημένο προηγούμενο. Γιατί κανείς δε μας εξηγεί τί θα περιέχει αυτό; Μπορεί ο ρεζίλης των Παπανδρέου να υποστηρίζει πως δεν θα περιλαμβάνει νέα φορολογικά βάρη, αλλά ποιός τον πιστεύει;...
Αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση μοιάζει με εκείνον που κάνει πάρτι κι ανοίγει σαμπάνιες σε αυτό όχι γιατί γιορτάζει, για παράδειγμα, τα γενέθλιά του ή κάποια προαγωγή, αλλά γιατί ψυχολογικώς το είχε ανάγκη να ξεφύγει από την κατάθλιψή του και να ξεδώσει χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Θα αναρωτηθείτε πού είναι το κακό σε αυτό,προσθέτονταςπως η πραγματική οικονομία είναι κυρίως θέμα ψυχολογίας. Συγχωρήστε μου τον κυνισμό, αλλά όταν βλέπω το τυρί η πρώτη μου αντίδραση είναι να ψάχνω τη φάκα. Αφήστε που φοβάμαι πως η κυβέρνηση και τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης που τη στηρίζουν, έβαλαν τα γιορτινά τους για να παραστούν στην κηδεία και των στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων που είχαν μείνει ανέπαφα...