Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011
Στο σπίτι τού κρεμασμένου δε μιλούν για σκοινί...
Οταν οι πολιτικοί καταφεύγουν στην ηθικολογία, είναι πλέον φανερό ότι τα πραγματικά επιχειρήματα έχουν στερέψει. Κι αυτό συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό με τη γερμανική κυβέρνηση, τις μιντιακές παραφυάδες της, τύπου "Μπιλντ", αλλά και με τους εγχώριους προσκυνημένους, οι οποίοι τσουβαλιάζουν τους πάντες και τα πάντα στο ίδιο σακί, με το ιδεολόγημα της συνευθύνης...
Να δεχθώ, όχι βεβαίως στην απολυτότητα αυτού του ισχυρισμού, πως οι έλληνες είμαστε τεμπέληδες, λαμόγια, ανεύθυνοι, κλέφτες, απατεώνες κι οτιδήποτε άλλο μάς προσάπτουν οι...αμέμπτου ηθικής γερμανοί, προκειμένου να μας εξαναγκάσουν σε φτώχεια διαρκείας. Μόνο που όταν θες να παραστήσεις την αρσακειάδα ή πριν πετάξεις τον πρώτο λίθο πρέπει πρώτα να είσαι βέβαιος ότι στη ντουλάπα σου δεν κρύβεις σκελετούς. Κι αν βρίσκονται τέτοιοι στη γερμανική "ντουλάπα"...
Μπορεί οι έλληνες να είμαστε τα πρωτοξάδερφα του διαβόλου, σύμφωνα με την απλοϊκή, μοραλιστική αντίληψη της ζωής, αλλά δεν ήταν συμπατριώτες μου που ευθύνονται για τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική τραγωδία τού 20ού αιώνα, δηλαδή το ολοκαύτωμα των εβραίων, των τσιγγάνων και λοιπών μειονοτήτων, αλλά πατριωτάκια τής Α. Μέρκελ. Δεν ήταν έλληνες εκείνοι που καταδίκαζαν λαούς στηνπείνα ή που εκτελούσαν εν ψυχρώ αθώαγυναικόπαιδα άλλης υπηκοότητας από τη δική τους. Προφανώς και οι έλληνες έχουμε πολλούς σκελετούς στη ντουλάπα μας, αλλά δεν είμαστε εκείνοι σήμερα που δείχνουμε με το δάχτυλο άλλους ευρωπαϊκούς λαούς για να τους καταδικάσουμε σε θάνατο ως υπεύθυνους για την κρίση στην ευρωζώνη. Πόσω μάλλον δεν ήμασταν εκείνοι που καταγράψαμε υπερκέρδη από τον άλογο δανεισμό των φτωχών τού Νότου...
Δεν ξέρω πού θα καταλήξει η σημερινή Σύνοδος Κορυφής. Θεωρώ σκόπιμο, όμως, να υπενθυμίσω στη Γερμανία τη Διάσκεψη του Λονδίνου,πριναπό58χρόνια, στην οποία αποφασίστηκε, με τη σύμφωνη γνώμη και της Ελλάδας, "κούρεμα" του γερμανικού χρέους στο μισό ύψος του, επιμήκυνση αποπληρωμής του και μείωση τού επιτοκίου! Αυτό είναι, άλλωστε, το πραγματικό νόημα της ηθικής και της αλληλεγγύης: να μη χτυπάς τον πεσμένο, ακόμα κι αν δικαίως έχει πέσει, αλλά να τον βοηθάς να ορθοποδήσει και να φτιάξει το μέλλον του...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου