Ο Μάο συνήθιζε να λέει πως προτιμούσε την κοπριά τής αγελάδας από τα λόγια ενός δογματικού κι αυτό γιατί από το πρώτο έφτιαχνες λίπασμα, ενώ από το δεύτερο τίποτα! Το ίδιο συμβαίνει με τις συναντήσεις κορυφής των ευρωπαίων ηγετών, όπως με τη χθεσινή Μέρκελ-Σαρκοζί. Η καγκελάριος της Γερμανίας κι ο πρόεδρος της Γαλλίας κατάληξαν στο συμπέρασμα πως για να βγει η ευρωζώνη από την κρίση μία είναι κυρίως η λύση: να κατοχυρωθούν και συνταγματικώς από τα κράτη μέλη οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, κάτι που αν συμβεί, σύμφωνα με το νεοφιλελεύθερο δόγμα, η παγκόσμια οικονομία θα επιστρέψει στα "ίσα" της, δηλαδή στα υπερκέρδη των λίγων σε βάρος των πολλών. Με λίγα λόγια, όπως ένας δογματικός χριστιανός πιστεύει ότι με τη νηστεία και την προσευχή θα κερδίσει την εύνοια του θεούλη κι άρα τον παράδεισο, έτσι και οι ευρωπαϊκοί λαοί μπορεί να υποφέρουν σε αυτήν τη ζωή, αλλά τους περιμένουν μεγαλεία στη μετά θάνατον, η οποία πολύ φοβάμαι πως υπάρχει μόνο σε ένα φαντασιακό επίπεδο...
Γι' άλλη μια φορά Μέρκελ-Σαρκοζί έβαλαν το κάρο μπροστά από το άλογο. Η Ευρώπη χρειάζεται πρωτίστως πολιτική και, δευτερευόντως, οικονομική διακυβέρνηση. Κι αυτό γιατί η ευτυχία των πολιτών προέχει από την ευημερία των αγορών. Για να συμβεί, εξάλλου, αυτό απαιτείται υγιής ανάπτυξη, άρα επενδύσεις, άρα δάνεια σε λελογισμένο επίπεδο για να κινηθεί η πραγματική οικονομία και φυσικά όχι στρατιωτική προσήλωση σε δημοσιονομική πειθαρχία. Ο πληθωρισμός που μπορεί να ανακύψει θα είναι πρόβλημα μόνο αν μεταλλαχθεί σε υπερπληθωρισμό και το χρήμα που διακινηθεί στην αγορά αφιερωθεί στη λατρεία τού μαμωνά τού καταναλωτισμού κι όχι σε αναγέννηση κρίσιμων παραγωγικών τομέων, όπως η γεωργία και η βιομηχανία...
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι χρήσιμο και το ευρωομόλογο ως αναπτυξιακό εργαλείο κι ας φαίνεται εκ πρώτης όψεως άδικο για χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία. Αυτό που δεν έχουν κατανοήσει αυτές οι κυβερνήσεις, όπως και η φινλανδική για παράδειγμα που ζητά να τη δανείσουμε για να μας δανείσει, είναι πως από τη στιγμή που έχει ένα κοινό νόμισμα η Ευρώπη, πρέπει να συμπεριφέρεται ως μια ενιαία χώρα. Ακριβώς όπως η Δυτική Γερμανία έδωσε και δίνει χρήματα για την πραγματική ενσωμάτωση της ανατολικής Γερμανίας, το ίδιο πρέπει να κάνει τώρα και για κράτη όπως η Ελλάδα από τον υπερδανεισμό των οποίων ωφελήθηκε τα μάλα η ενωμένη Γερμανία, για να μην ξεχνιόμαστε. Η πρόσφατη επιβράδυνση, μάλιστα, της γερμανικής οικονομίας θα πρέπει να ακουστεί σαν καμπανάκι στο Βερολίνο για το τί μπορεί να επακολουθήσει, αν συνεχιστεί η πολιτική τού "Τετάρτη-Παρασκευή φασολάδα" και του "σώσον κύριε το λαό σου"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου