Πού πήγε τώρα το μυαλό μου! Θυμάστε ποιά λέξη κυριαρχούσε στις δημόσιες συζήτήσεις πριν από μια δεκαετία περίπου; Ηταν η περιώνυμη παγκοσμιοποίηση, στο όνομα της οποίας έπιναν τότε πολλοί νερό. Ήταν οι ίδιοι που θριαμβολογούσαν για τη νέα, εκείνη την εποχή, μορφή καπιταλισμού, που επέτρεπε την ελεύθερη διακίνηση μουστάρδας ανά τον κόσμο, αλλά απαγόρευε ταυτοχρόνως την ελεύθερη διακίνηση των ανθρώπων, οι οποίοι αναγκάζονταν να μετακινηθούν ακόμα και σε άλλες ηπείρους από τη στιγμή που η άρση των περιορισμών στις εισαγωγές τούς κατέστησαν πένητες μετανάστες. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά στήθηκαν και στήνονται και σήμερα ακόμα και φράχτες για να μη μπαίνουν στα σπίτια μας αυτοί που εμείς ξεσπιτώσαμε. Κι όλο αυτό το ονομάζουν φιλελευθερισμό...
Πού είναι σήμερα όλοι εκείνοι που πανηγύριζαν; Το μοντέλο τους οδηγεί σε παγκόσμιες κρίσεις με την ίδια συχνότητα που αλλάζει πουκάμισα ο Μανωλιός, αλλά εκείνοι σφυρίζουν αδιάφορα, συνεχίζοντας αμέριμνοι τις διακοπές τους. Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα όσοι υπέγραφαν και ψήφιζαν το ένα μνημόνιο μετά το άλλο αδυνατούν, επίσης, να εξηγήσουν πώς είναι δυνατό να καταρρέει η παγκόσμια οικονομία επειδή στο ελληνικό Δημόσιο υπήρχαν υπεράριθμοι! Απλώς επιβεβαιώνεται ότι όλο αυτό το διάστημα οι κυβερνήτες μας έδιναν λανθασμένες απαντήσεις σε λανθασμένα ερωτήματα. Γι' αυτό και θα έπρεπε να έχουν τη στοιχειώδη εντιμότητα και να παραδεχθούν πως όταν ένα αυτοκίνητο χαλά κάθε τρεις και λίγο, δε φταίνε, τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, όσοι κάθονται στο πίσω κάθισμα, αλλά είτε αυτός που το οδηγεί, είτε το ίδιο το αυτοκίνητο. Κι αυτοί είναι που πρέπει να αλλάξουμε όσοι καθόμαστε στο πίσω κάθισμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου