Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Μιχάλη μου, κοίτα το χάλι σου!


Ο Μ. Χρυσοχοΐδης μάλλον μεγάλωσε έχοντας ως ίνδαλμα το Στιβ Μακ Κουίν και, κυρίως, το ρόλο του κλέφτη από χόμπι Τόμας Κράουν τον οποίο είχε υποδυθεί ο διάσημος ηθοποιός! Κι αυτό επειδή σε μια σεκάνς της ταινίας τον ρωτά η φιλενάδα του γιατί δείχνει στενοχωρημένος. Κι εκείνος της απαντά με φλεγματικό στιλ: "Γιατί δεν έχω αποφασίσει ακόμα ποιός θα είμαι αύριο". Φαίνεται πως το ίδιο αισθάνεται κι ο υπουργός Ανάπτυξης: χθες ήταν παπανδρεϊκός, σήμερα αντιπαπανδρεϊκός, πάντοτε όμως υποκριτής και καιροσκόπος...
Ο βραβευμένος από την ομοσπονδιακή αστυνομία των ΗΠΑ υπουργός και συχνός συνομιλητής των Αμερικανών πρέσβεων στην Αθήνα δεν έχει άδικο στη δριμεία κριτική που ασκεί στο ρεζίλη των Παπανδρέου. Μόνο που υπάρχει μια "μικρή" λεπτομέρεια, η οποία καταστρέφει τη δημόσια εικόνα που θέλει να "χτίσει" για τον εαυτό του: επί δύο χρόνια όχι μόνο δεν είχε πει κακή κουβέντα για τον πρόεδρο και πρωθυπουργό του, αλλά ήταν κι από εκείνους που δικαιολογούσαν απολύτως τις πολιτικές του και συκοφαντούσαν όσους τολμούσαν να περιγράφουν το "βασιλιά" όπως ακριβώς ήταν, δηλαδή γυμνός. Από πού κι ως πού τώρα, Μιχάλη μου, αυτός ο μέχρι πρότινος σωτήρας του έθνους μεταλλάχθηκε σε κάποιον που οδήγησε σε εθνικά και κοινωνικά αδιέξοδα, όπως υποστήριξες σε συνέντευξή σου; Και πόσο γενναίο κι έντιμο είναι εκ μέρους σου να προσκυνάς κάποιον όταν είναι δυνατός και να τον φτύνεις όταν είναι πεσμένος; Τα ελαττώματα χαρακτήρα που παρουσιάζεις, Μιχάλη μου, δεν ταιριάζουν σε εκείνους που μπορούν να γίνουν ηγέτες...
Αυτό, όμως, είναι και το μεγάλο μειονέκτημα όλων όσων έχουν ακουστεί τα ονόματα για υποψήφιοι διάδοχοι του ρεζίλη των Παπανδρέου: τα τελευταία δύο χρόνια ακολουθούσαν τη μνημονιακή πολιτική του προέδρου τους χωρίς να εκφράζουν διαφωνίες και την υπερασπίζονταν ασμένως, όταν δεν τη συνδιαμόρφωναν κιόλας. Με τί θράσος θα απευθυνθούν, επομένως, στη βάση του ΠΑΣΟΚ και θα ζητήσουν την ψήφο της για να επέλθει ρήξη με το παρελθόν και να δοθεί μια νέα πρόταση για το μέλλον; Καλώς ή κακώς στην πολιτική, όπως φυσικά και γενικότερα στη ζωή, κρίνεσαι τόσο από τα "ναι" όσο κι από τα "όχι" που έχεις πει, αλλά κυρίως από τις περιστάσεις και τους όρους με τους οποίους τα λες. Μόνο οι ηλίθιοι δεν αλλάζουν γνώμη ποτέ. Σωστά, αλλά και μόνο οι υποκριτές και καιροσκόποι μωροφιλόδοξοι αλλάζουν γνώμη συνεχώς...

Δεν υπάρχουν σχόλια: