Ψάχνω, ψάχνω, αλλά δε μπορώ να εντοπίσω πού χάθηκαν όλες αυτές οι δηλώσεις, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, απο κυβερνητικούς και τροϊκανούς, για το πόσο ωφέλιμο και σωτήριο για τη χώρα είναι το μνημόνιο. Θυμάστε, για παράδειγμα, το στιλ αυστηρού γυμνασιάρχη που είχε λανσάρει ο Β. Βενιζέλος όταν πρωτοδιορίστηκε υπουργός Οικονομικών; Αν ο οποιοσδήποτε τολμούσε να του πει το αυτονόητο, πως σε κάποιον δηλαδή με σπασμένο πόδι δε μπορείς να τον βάλεις να τρέξει κατοστάρι, τον κοιτούσε με τον απαξιωτικό τρόπο τον οποίο υιοθετούν πολύ γρήγορα όσοι φαύλοι κι ανίκανοι νομίζουν πως αποκτούν εξουσία και του απαντούσε σα να συνομιλούσε με εθνικο μειοδότη! Τώρα, όμως, ο "πολύς" Β. Βενιζέλος δηλώνει πως το DNA του μνημονίου ήταν λανθασμένο και πως αν μπορούσε θα εφάρμοζε εντελώς διαφορετική πολιτική!
Είμαι πρόθυμος να δεχθώ τις δικαιολογίες όσων πίστεψαν πραγματικά στο μνημόνιο και στην ωφελιμότητά του για τον τόπο. Αλλωστε, ούτε εγώ θεωρώ πως όλες οι "συνταγές" του ήταν λανθασμένες ή, έστω, προς τη λανθασμένη εκτίμηση. Οι πολιτικές αποφάσεις, εξάλλου, δεν πρέπει να ποινικοποιούνται παρά μόνο αν υπολανθάνει δόλος προσπορισμού παράνομου πλουτισμού. Ωστόσο, όσοι πολιτεύονται με κυνισμό κι αριβισμό οφείλουν να έχουν τη στοιχειώδη ευθιξία να παραιτούνται από τα δημόσια αξιώματά τους και, φυσικά, να μην έχουν βλέψεις να διεκδικήσουν την αρχηγία κομμάτων. Οποιος τώρα ισχυρίζεται πως έβλεπε την καταστροφή να έρχεται κι όχι μόνο δε σήμανε συναγερμό, αλλά απειλούσε κι όλους εκείνους που τον προειδοποιούσαν να αλλάξει ρότα, καλά θα κάνει να σωπαίνει γιατί αλλιώς εκτίθεται...
Το ίδιο, βεβαίως, δεν ισχύει μόνο για το Β. Βενιζέλο, αλλά και για εκείνους, στην κυβέρνηση, στη Βουλή, στην τρόικα και στα μίντια, οι οποιοι ωρύονταν σε βάρος όλων όσων διαπίστωναν, χρησιμοποιώντας τη στοιχειώδη λογική ενός δεκάχρονου, πως το "πράγμα δε βγαίνει". Σε ποιά "σπηλιά" έχουν χωθεί τώρα όλοι αυτοί οι...αγνοούμενοι του μνημονίου; Και γιατί έχουν αφήσει στην θέση τους γραφικές περιπτώσεις, όπως αυτή της τραγουδίστριας της χούντας Ν. Μούσχουρη, να υπερασπίζονται τα ανυπεράσπιστα; Για ό,τι συνέβη τα τελευταία δύο χρόνια ο ιστορικός του μέλλοντος θα πρέπει να κανει μεγάλη προσπάθεια για να τα εξωραΐσει, αλλά και για να εντοπίσει ψήγματα έστω σωστών (χρησιμοποιώ αυτό το...αηδιαστικό επίθετο με κάθε επιφύλαξη γιατί μου θυμίζει κατηχητικό!) αποφάσεων και πράξεων. Και, πάντως, από αυτό το απόλυτο ναυάγιο του πολιτικού, τεχνοκρατικού και μιντιακού προσωπικού σε ελάχιστους θα πρέπει να επιτρέψει ο ελληνικός λαός να ανεβούν στις σωστικές λέμβους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου