Εχουν περάσει 1979 χρόνια από τότε που σταυρώθηκε ο Ιησούς, ωστόσο η βιομηχανία η οποία στήθηκε γύρω από το όνομά του και η οποία ονομάζεται χριστιανισμός καλά κρατεί! Γιατί; Γιατί, διαφωνώντας με το Μαρξ, δεν θα αποκαλούσα μαμή τής ιστορίας τη βία, αλλά τον τρόμο. Τον τρόμο για το μέλλον και, κυρίως, τον τρόμο για τον θάνατο. Ωραίες όλες αυτές οι μεγαλοστομίες για αλληλεγγύη, αγνότητα κι αρετή, ωστόσο κάποια στιγμή θα πρέπει να πάψουμε να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας: αν γνωρίζαμε τί μας φέρνει το αύριο και τί ακολουθεί το φευγιό μας από τη ζωή και σε αυτό το σκηνικό υπήρχε μόνο σκοτάδι και πουθενά θεός πόσοι από εμάς θα εξακολουθούσαμε να συχνάζουμε στην εκκλησία, να λέμε το "πάτερ ημών", να νηστεύουμε και να καταπιέζουμε γενικότερα τις επιθυμίες μας; Δεν αμφιβάλλω ότι κι ο μαζοχισμός είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό, ωστόσο αυτό που κάνει τις θρησκείες, όπως και τον καπιταλισμό, τόσο εμπορικά επιτυχημένες είναι η ελπίδα της ανταποδοτικότητας, όπως αυτή προμοτάρεται από ένα πολύ δυνατό μάρκετιγκ. Ο εργάτης αποδέχεται την εκμετάλλευσή του γιατί ελπίζει πως μια ημέρα θα είναι εκείνος το αφεντικό που διατάζει κι ο πιστός αυτομαστιγώνεται γιατί του έχουν υποσχεθεί πως η σημερινή δυστυχία του θα μετατραπεί σε ευτυχία σε μια άλλη ζωή, σε έναν πλανήτη πολύ μακρινό από το δικό μας που ονομάζεται βασιλεία των ουρανών...
Ο άνθρωπος είναι ον συντηρητικό. Επιτρέψτε μου μια ιστορική ακροβασία, αλλά αν μεταφέραμε στο έτος 33 μ.Χ. πολλούς από όσους σήμερα θα κλάψουν πάνω από το "φέρετρο" του Ιησού και την Κυριακή γιορτάσουν με κλαρίνα και κοψίδια την "ανάστασή" του, οι ίδιοι άνθρωποι θα ήταν εκείνοι που θα ζητούσαν πιο επίμονα από τους υπόλοιπους τη σταύρωσή του! Κι αυτό γιατί τότε οι ιδέες του Ιησού ήταν πρωτοποριακές, ξένες προς την εποχή τους και γι' αυτό απορριπτέες από την πλειονότητα η οποία είναι διατεθειμένη να χάσει τα πάντα εκτός από τη βολή της...
Ο τρόμος είναι, άλλωστε, κι ο καλύτερος σύμμαχος του δικομματισμού στην Ελλάδα. Μέχρι τώρα επέσειε τον κίνδυνο της χρεοκοπίας σα μπαμπούλα, ως τις εκλογές η νέα ονομασία του θα είναι "ακυβέρνησία". Λες κι αυτός ο τόπος δε μπορεί να κυβερνηθεί από κανέναν άλλο παρά μόνο από τους ίδιους και τους ίδιους, σα να είναι κι αυτοί απεσταλμένοι του θεού στη Γη γι' αυτό και πρέπει να τους έχουμε μια ζωή πάνω από το κεφάλι μας...Το ξεκαθαρίζω ότι η ακυβερνησία δεν είναι ούτε δικό μου όραμα γι' αυτό και προκρίνω το σχηματισμό μιας ευρείας κυβέρνησης της Αριστεράς, με όποιες επιφυλάξεις έχω για τους κομματικούς σχηματισμούς ποιυ την αποτελούν, η οποία την επομένη των εκλογών θα αποσυνδέσει τον ελληνικό λαό από το νεοφιλελεύθερο μηχάνημα στο οποίο τον έχουν βάλει σα να ήταν πειραματόζωο και θα ξεκινήσει τη διαδικασία για τη μεταρρύθμιση των μεταρρυθμίσεων: τη δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, η οποία θα οδηγήσει και στην πραγματική δημοκρατία των πολιτών κι όχι των πελατών. Σε αυτό το πλαίσιο, η αλλαγή καθεστώτος της 6ης Μαΐου μπορεί να σημάνει την πραγματική ανάσταση την οποία οι πιστοί ματαίως περιμένουν να έρθει με το που θα ευχηθούν "Χριστός ανέστη" την Κυριακή τού Πάσχα...
Υ.Γ.: Καλή δύναμη και καλή ξεκούραση σε όλους, ραντεβού την προσεχή Πέμπτη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου