Πόσο μου αρέσει που τρομάζουμε τη διαπλοκή!

Οσο πλησιάζουμε στις εκλογές και δε δεχόμαστε την πλύση εγκεφάλου από τα δημοσκοπικά...εφευρήματα γίνεται όλο και πιο φανερό πόσο κατατρομοκρατημένος είναι ο δικομματισμός και η διαπλοκή που τον σπονσοράρει λίγες ημέρες πριν ο λαός αποφασίσει την αποτίναξη του νεοφιλελεύθερου ζυγού. Οπως όμως ο κρεμασμένος από τα μαλλιά του πιάνεται έτσι και ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ., που κανονικά θα έπρεπε να κατεβαίνουν με ένα ψηφοδέλτιο στις εκλογές, και τα μιντιακά παπαγαλάκια τους βρήκαν αφορμή από μια δήλωση του Αλέξη Τσίπρα περί πιθανής στήριξης από τον Π. Καμμένο ώστε να αποκαλύψουν εμμέσως τί εννοούν όταν μιλούν για κυβερνητική σταθερότητα μετά από τις 6 Μαΐου: την ταυτίζουν αποκλειστικώς με μια συγκυβέρνηση του δικομματισμού, αφού οτιδήποτε άλλο χαλά τη σούπα που έχουν "προσφέρει" στον ελληνικό λαό όλα αυτά τα χρόνια...
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει το τελευταίο διάστημα αυτό που ένας μέσος αριστερός ψηφοφόρος θεωρεί αυτονόητο: ότι η μόνη ουσιαστική εναλλακτική πρόταση στην αδιέξοδη μνημονιακή πολιτική που εξαθλιώνει τη συντριπτική πλειονότητα των ελλήνων δεν είναι άλλη από τη δημιουργία ενός αριστερού κυβερνητικού μετώπου, το οποίο θα επιβάλει την απαλλαγή από το δημόσιο χρέος, σημαντικό μέρος τού οποίου είναι επαχθές γι' αυτό και καμιά κυβέρνηση δε μας παρουσίασε ποτέ ούτε πώς δημιουργήθηκε ούτε σε τί συνίσταται, και θα προτάξει τη δίκαιη αναδιανομή του πλούτου. Αφήστε που οι Ανεξάρτητοι Ελληνες είναι ένα συνονθύλευμα χωρίς κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία αφού συναπαρτίζεται από πολιτικούς διαφόρων προελεύσεων. Σε αντίθεση με το ΛΑΟΣ, με το οποίο συγκυβέρνησαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., το οποίο είναι ένα καθαρά ακροδεξιό κόμμα το πρόγραμμα του οποίου αντιγράφει πλέον ο Α. Σαμαράς σε μια επιστροφή της παλιάς "καλής" δεξιάς τού τρίπτυχου "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" όπως το εννοούσαν οι χουντικοί...
Προφανώς και στην αριστερή εξίσωση, μολονότι πολύ θα το ήθελε ο Β. Βενιζέλος, δε χωρά το ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό και ήταν τουλάχιστον θρασύτατο το κάλεσμα της "όλοι Φώφη" Γεννηματά στα κόμματα της αριστεράς για συγκυβέρνηση μετά από τις εκλογές στο πρότυπο της συμμαχίας στη Γαλλία μεταξύ Φ. Ολάντ και Ζ.Λ. Μελανσόν. Μόνο που αν η Ιπποκράτους ήθελε να είναι ειλικρινής με τους ψηφοφόρους της θα παραδεχόταν ότι η κυβερνητική πολιτική την οποία στήριξε τα τελευταία δυόμισι χρόνια ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τού υπερσυνητηρητικού και υπερφιλελεύθερου Ν. Σαρκοζί. Τώρα πια, όμως, είναι αργά για "δάκρυα" και "συγγνώμες", πόσω μάλλον όταν αυτά είναι κροκοδείλια...