Οταν οι "καρχαρίες" χαμογελούν, οι "μαρίδες" είναι ήδη το γεύμα τους...

Δεν είναι τυχαίο πως ο Αντ. Σαμαράς έχει σπουδάσει στο ίδιο πανεπιστήμιο με το ρεζίλη των Παπανδρέου. Φαίνεται πως και οι δυο τους, πέρα από τα όσα γράμματα έμαθαν, διδάχθηκαν πως ο καλύτερος τρόπος για να πετύχεις στη ζωή σου είναι να γίνεις όσο περισσότερο δουλοπρεπής είναι δυνατό! Γι' αυτό κι ο σημερινός πρωθυπουργός κάνει τα ίδια, μα τα ίδια ακριβώς, λάθη με τον προκάτοχό του, με πρώτο και κύριο την απόλυτη πρόσηλωση στους ευκταίους στόχους μιας κλίκας ανθρώπων οι οποίοι πόρρω απέχουν από το να ταυτίζονται με τις επιθυμίες τής συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού. Λες και δε φταίνε τα λάθη που δε βρίσκουν ανταπόκριση στην πραγματικότητα, αλλά η ίδια η πραγματικότητα...
Ο πρωθυπουργός έχει ξεκινήσει ένα μπαράζ συναντήσεων με διεθνείς παράγοντες και συνεντεύξεων στον ξένο Τύπο, η κοινή συνισταμένη των οποίων είναι να ομολογήσει, όσο γίνεται ευκρινέστερα, την πίστη του σε αδιέξοδες νεοφιλελεύθερες κι οριζόντιες πολιτικές, οι οποίες στο τέλος τής ημέρας θα έχουν οδηγήσει στην απόλυτη φτωχοποίηση των μικρομεσαίων και στην αναδιανομή τής πίτας όχι βεβαίως προς όφελος των πολλών, αλλά για χάρη των πλουσίων εσωτερικού κι εξωτερικού. Ας θυμίσω στον Αντ. Σαμαρά, γιατί φαίνεται πως το έχει ξεχάσει, πως το ρόλο τού "καλού παιδιού" είχε κρατήσει για τον εαυτό του κι ο ρεζίλης των Παπανδρέου, η πολιτική καριέρα τού οποίου είναι πιο νεκρή κι από πιγκουίνο στη Σαχάρα...
Θα μου πείτε, όσοι ακόμα υποστηρίζετε δυο από τους χειρότερους πρωθυπουργούς που γνώρισε αυτή η χώρα, πως τόσο ο Γ. Παπανδρέου όσο κι ο Αντ. Σαμαράς δεν έχουν στο μυαλό τους τη δική τους πολιτική επιβίωση, αλλά τη διάσωση του τόπου και του λαού του. Αφού μου δώσετε πρώτα λίγα λεπτά για να γελάσω με την ψυχή μου,να παρατηρήσω πως και οι δυο τους δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να έχουν δώσει και να δίνουν μάχες εμπροσθοφύλακής για τη διατήρηση ενός συστήματος το οποίο υπηρέτησαν επί δεκαετίες και θα παρουσιάζονταν αχάριστοι απέναντί του, αν τώρα συνέδραμαν στη διάλυσή του. Από αυτήν την άποψη δικαιολογώ τους χαριεντισμούς τους με τους διάφορους "καρχαρίες" τής εγχώριας και διεθνούς πολιτικής, επιχειρηματικής και τραπεζικής ελίτ. Μόνο που όταν τα σαρκοβόρα θηλαστικά χαμογελούν τα νέα δεν είναι ποτέ καλά για τις μαρίδες...