Η θύελλα ακολουθεί πάντα τη "σπορά" ανέμων...

Οσοι παρουσιάζονται ξαφνιασμένοι από τα επεισόδια στην Κόρινθο, όπου και χρυσαυγίτες επιτέθηκαν στους "αδελφούς" ματατζήδες κι ο υποστηριζόμενος κι από το ΣΥΡΙΖΑ δήμαρχος έκοψε την υδροδότηση στους μετανάστες που κρατούνται στο υπό "εκκόλαψη" στρατόπεδο συγκέντρωσης της πόλης ( "προφανώς" γιατί σε έναν "πόλεμο", όπως αποκάλεσε ό,τι συμβαίνει ο δήθεν Αριστερός πολιτικάντης, επιτρέπεται ακόμα και η θανάτωση δια της λειψυδρίας), μάλλον δεν έχουν ακούσει ποτέ πως όταν σπέρνεις ανέμους θα θερίσεις θύελλες. Την ίδια "συγκομιδή" θα έχεις, επίσης, όταν προσπαθείς να επιλύσεις ένα σοβαρότατο ζήτημα, όπως είναι το μεταναστευτικό, χρησιμοποιώντας χιτλερικές μεθόδους, τις οποίες δικαιολογείς με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα τύπου "Ξένιος Δίας" (ανατριχιάζω και μόνο που αναφέρω αυτόν τον οργουελικό ευφημισμό, που αντικαθιστά την πραγματική ονομασία "πογκρόμ") για τα οποία ακόμα κομπορρημονεί ο Ν. Δένδιας...
Οταν κυνηγάς ανθρώπους με βάση το χρώμα τού δέρματός τους, τη γλώσσα ή την θρησκεία τους και τους μεταφέρεις νύχτα με τρένα σε διάφορες γωνιές τής χώρας, όπως είχε συμβεί και στην Θράκη, ντροπιάζεις οποιαδήποτε δημοκρατική παράδοση έχει αυτός ο τόπος, εξομοιώνοντας το σημερινό ελληνικό κράτος με φασιστικά εκτρώματα του παρελθόντος, τα οποία αντιμετώπιζαν με Αουσβιτς τα δικά τους κόμπλεξ κατωτερότητας. Και το πιο ειρωνικό; Εχεις κάνει μια τόσο πρόχειρη δουλειά ώστε να μη μπορείς να πείσεις ούτε τους πιο έτοιμους να πειστούν από το ακροατήριό σου, όπως είναι οι χρυσαυγίτες και οι κατατρομαγμένοι μικροαστοί, ότι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης τα οποία επιθυμείς να δημιουργήσεις ανά τη χώρα απότελούν λύση στο πρόβλημα. Γι' αυτό και οι μικροί εμφύλιοι πόλεμοι, όπως αυτός της Κορίνθου, οι οποίοι στήνονται στη μεσαιωνική ελληνική επαρχία, η οποία είχε βολευτεί όλα αυτά τα χρόνια με την υπερσυγκέντρωση μεταναστών στην Αθήνα και την εκμετάλλευση, στα όρια της υποδούλωσης, των ξένων που εργάζονταν στα δικά της χωράφια, οικοδομές της κι αλλού, θα είναι  κανόνας κι όχι η εξαίρεση εφόσον δεν υλοποιηθούν πολιτικές που και τα ανθρώπινα δικαιώματα θα σέβονται και δεν θα μετατρέπουν την Ελλάδα σε ευρωπαϊκή "χωματερή" ανθρώπινων ψυχών...
Πού είναι η πίεση της ελληνικής κυβερνησης, με οποιοδήποτε τρόπο (ακόμα και με την παραχώρηση ταξιδιωτικών εγγράφων σε όσους μπαίνουν παράνομα από τα σύνορα) για αλλαγή τού "Δουβλίνου ΙΙ" και για την εφαρμογή των συμφωνιών επαναπατρισμού με τις χώρες προέλευσης των μεταναστών; Πού είναι οι επιτροπές οι οποίες θα εξετάζουν με πολύ ταχύτερες διαδικασίες την παροχή ασύλου στους πρόσφυγες; Πού είναι οι πολιτικές ενσωμάτωσης κι απογκετοποίησης; Κι αυτά είναι μόνο μερικά παραδειγματα του τί πρέπει να γίνει προς αντικατάσταση μικροπολιτικών "στρατηγικών", οι οποίες προσκρούουν στην πανάρχαια διαπίστωση ότι το μίσος που γεννάς, υιοθετείς κι αναπαράγεις κάποια στιγμή θα γίνει τόσο μεγάλο κι ανεξέλεγκτο που θα "καταπιεί" κι εσένα τον ίδιο χωρίς κανέναν ενδοιασμό...