Το "λόμπι τής δραχμής" βρίσκεται στο Μαξίμου...

Οι Αντ. Σαμαράς, Β. Βενιζέλος και Φ. Κουρέλης βρίσκονται ακόμα σε φάση άρνησης! Δε μπορούν ή δεν θέλουν να πιστέψουν ότι είναι φτιαγμένοι από αναλώσιμα υλικά και πως πολύ σύντομα θα πεταχτούν στον κάδο απορριμμάτων, είτε γιατί η τρόικα θα έχει βρει να τους αντικαταστήσει με κάποια άλλα πιόνια, πιο άφθαρτα, είτε γιατί επιτέλους ο λαός θα καταλάβει ότι η σωτηρία του περνά μέσα από την υπερνίκηση του φόβου του. Ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσε να συνέχιζε τις διακοπές του για άλλους τρεις μήνες στην όμορφη Κρήτη και πάλι να εκλεγόταν πρωθυπουργός, με μεγάλη άνεση μάλιστα! Είναι τόσο απλό που μόνο αν είσαι πλούσιος δε μπορείς να το καταλάβεις: όταν κάποιος δεν έχει ούτε ένα ευρώ στην τσέπη, θα ψηφίσει με βάση την πείνα του, όση τηλεοπτική υστερία κι αν εκπέμψουν οι διάφοροι Καψήδες...
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απειροελάχιστος εχθρός για την τρόικα εσωτερικού μπροστά στον ίδιο της τον εαυτό. Αυτή η κυβέρνηση δεν πρόκειται να καταρρεύσει σύντομα γιατί είχε απέναντί της μια ισχυρή αντιπολίτευση, αλλά γιατί πρόκειται να επιβάλει νέα δυσβάσταχτα μέτρα σε βάρος των πολλών, τα οποία μάλιστα έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις των τριών κομμάτων που την αποτελούν. Το αστείο σε αυτήν την τραγωδία είναι το ότι ο σημαντικότερος εκπρόσωπος στην Ελλάδα τού "λόμπι τής δραχμής", όπως ονομάζεται το νέο εκφοβιστικό σλόγκαν τού Αντ. Σαμαρά, δεν είναι άλλος από τον ίδιο το σημερινό πρωθυπουργό. Είναι αυτές ακριβώς οι πολιτικές που ετοιμάζεται να υλοποιήσει οι οποίες οδηγούν κατευθείαν στην έξοδο από το ευρώ. Σε ένα, πάντως, έχει δίκιο: είναι τα τελευταία μέτρα που πρόκειται να επιβάλει γιατί δεν θα προλάβει να συνεχίσει το καταστροφικό του έργο...
Οι τρεις συγκυβερνώντες είναι μπλεγμένοι σε έναν τρόπο τινά λαβύρινθο, στον οποίο όμως μπήκαν οικειοθελώς. Με την πολιτική που ακολουθούν δεν πρόκειται να βρουν την έξοδο, σε προσωπικό, κομματικό κι εθνικό επίπεδο, γιατί απλούστατα αυτή δεν υπάρχει. Το να επιχειρηματολογείς πως τα νέα μέτρα οριζόντιας λιτότητας θα φέρουν την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας είναι σα να προσπαθείς να πείσεις έναν ασθενή πως θα τον γιατρέψεις, σκοτώνοντάς τον! Εκτός αν πιστέψουμε το καλοφτιαγμένο παραμύθι για λύτρωση της ψυχής στη βασιλεία των ουρανών, δε μπορώ να βρω άλλη λογική σε αυτόν τον παραλογισμό. Υπενθυμίζω πως τα τελευταία δυόμισι χρόνια έχουν περάσει τρεις πρωθυπουργοί και τρεις υπουργοί Οικονομικών, οι οποίοι έκαναν τα ίδια ακριβώς πράγματα με την ίδια ακριβώς αποτυχία. Κι όσο για τα ψέματα με τα οποία μας "βομβάρδισαν" στο ίδιο διάστημα, αν ήταν χρυσές λίρες σήμερα όλοι οι έλληνες θα ήταν πάμπλουτοι. Τί να θυμηθώ και τί να ξεχάσω; Πως η Ελλάδα επανακτούσε την αξιοπιστία της, όπως δικαιολογούσε την αγάπη του για τα δωρεάν ταξίδια ο ρεζίλης των Παπανδρέου; Πως το 2011 θα βγαίναμε στις αγορές, όπως είχε υποσχεθεί ο Γ. Παπακωνσταντίνου, ή πως δεν θα έμπαινε φόρος στα ακίνητα μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, όπως είχε δεσμευτεί ο Β. Βενιζέλος; Αν δεν αλλάξεις τον τρόπο που μαγειρεύεις, το ίδιο φαγητό θα βγάλεις. Φαίνεται, όμως, πως οι χορτάτοι απαξιούν να ασχολούνται με τόσο "μικροπρεπή" πραγμάτα...