Τιμή και δόξα στους διασώστες των δόσεων των φόρων!

Η επιτυχία είναι σχετική υπόθεση: ο ρεζίλης των Παπανδρέου την ταύτισε με το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία, ο διάδοχός του στο ΠΑΣΟΚ Β. Βενιζέλος με το υψηλότερο "κούρεμα" χρέους κι έρχεται τώρα ο Αντ. Σαμαράς να γιορτάσει τις επτά δόσεις για την αποπληρωμή των φόρων, το οποίο στην πράξη σημαίνει πως οι υπόχρεοι θα πληρώσουν περισσότερα νωρίτερα! Οπου να 'ναι περιμένω λεωφορεία να αδειάζουν στην πλατεία Συντάγματος ό,τι έχει απομείνει από τους κομματικούς στρατούς των τριών συγκυβερνώντων προκειμένου να στηθεί ένα ξέφρενο πάρτι μέχρι πρωίας για την έλευση του τρίτου μνημονίου, το οποίο θα καλύπτουν σε απευθείας σύνδεση τα διαπλεκόμενα μίντια απαιτώντας το γκρέμισμα των τειχών για τους θριαμβευτές τής καρπαζιάς!
Η κυβέρνηση Σαμαρά, ακολουθώντας τα καταστροφικά παραδείγματα των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου, επιλέγει το βασανιστικό, αργό θάνατο μιας ολόκληρης χώρας, ο οποίος όταν επέλθει η Ελλάδα, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα αποτελεί το 17ο ομοσπονδιακό κρατίδιο της Γερμανίας. Αυτή, άλλωστε, είναι ίσως και η βαθιά επιθυμία τής ευρωλιγούρικης πολιτικής, επιχειρηματικής και τραπεζικής ελίτ για τη διάσωση της οποίας έχει μετατραπεί ένας ολόκληρος λαός σε Σίσυφο. Δυστυχώς, όμως, επιλέξαμε και στις τελευταίες εκλογές να μην έρθουμε σε ρήξη με πολιτικές και πολιτικούς που θα μας οδηγήσουν τώρα στην απόλυτη φτώχεια...
Δεν είμαι από εκείνους που περιμένουν τον Αλέξη Τσίπρα να εμφανιστεί ντυμένος με την κάπα τού Σούπερμαν προκειμένου να σώσει τους έλληνες από τους "Λεξ Λούθορ" που τους επιβουλεύονται. Ο πόνος θα είναι αναπόφευκτος όποιο δρόμο κι αν διαλέξουμε. Μόνο που με την ανατροπή των μνημονίων και των υποστηρικτών τους μας δίνεται η δυνατότητα να δημιουργήσουμε σχεδόν από την αρχή μια νέα χώρα, αξιοποιώντας προς όφελος των πολλών τον πλούτο της. Επομένως, σε αυτό το δράμα μπορούμε να διαλέξουμε να υποδυθούμε ή τους Οιδίποδες, αυτοβασανιζόμενοι σε υπερβολικό βαθμό για αμαρτήματα την πλήρη διάσταση των οποίων δε γνωρίζαμε, ή να είμαστε εμείς οι ίδιοι οι από μηχανής θεοί που θα οδηγήσουν το έργο στην κάθαρση. Θα προτιμούσα χίλιες φορές μια επανάσταση των συνειδητοποιημένων από μια εξέγερση των απελπισμένων. Μόνο που όταν το καράβι παλεύει με την ανταριασμένη θάλασσα δεν ψάχνεις να βρεις το κατάλληλο πλήρωμα, αλλά να πάρεις το καλύτερο δυνατό από το υπάρχον. Κι όσο γίνεται πιο γρήγορα...