Ζήσε το φασισμό σου στην Ελλάδα...

Δεν ξέρω πολλά από κηπουρική, αλλά μπορώ να καταλάβω ότι όσο περισσότερο ποτίζεις μια τσουκνίδα τόσο πιο πολύ θα αναπτύσσεται. Το ίδιο συμβαίνει και με το φασισμό στην ελληνική κοινωνία, ο οποίος θεριεύει προϊούσης της κρίσης, οδηγώντας με σε συγκρίσεις που μόνο η σκέψη τους μου προκαλεί τρόμο. Μήπως, λέω μήπως, αρχίζουμε να μοιάζουμε όλο και περισσότερο με τη Γερμανία τού μεσοπολέμου, για τα δεινά της οποίας, στο μυαλό των Γερμανών, έφταιγαν αποκλειστικώς και μόνο οι ξένες δυνάμεις, οι εβραίοι, οι τσιγγάνοι και οι ανάπηροι; Η ανθρωπότητα δεν κατάληξε στην τραγική παράνοια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και των στρατοπέδων συγκέντρωσης αποκλειστικώς και μόνο εξαιτίας της μεγαλομανίας ενός αιμοσταγούς τυράννου, όπως αναμφιβόλως ήταν ο Χίτλερ. Ο "Φίρερ", απλώς, καλλιέργησε το έδαφος της μισαλλοδοξίας, επιτρέποντας σε εκατομμύρια μικρές "τσουκνίδες" να αναπτυχθούν και να διεκδικήσουν το δικό τους μερίδιο στο αλάθητο, στο φυλετισμό και, τελικώς, στην αυτοκαταστροφή...
Η δολοφονία ενός γερμανού από έναν εβραίο, το 1938, ήταν η αφορμή για τη διαβόητη "νύχτα των κρυστάλλων", που αποτέλεσε πρελούδιο των Αουσβιτς και των Νταχάου. Μερικές δεκαετίες αργότερα η βάρβαρη επίθεση ενός πακιστανού σε μια ελληνίδα ήταν η αφορμή που έψαχνε η ακροδεξιά για να δικαιολογήσει το δικό της πογκρόμ σε βάρος των μεταναστών, που έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό και μακριά από τα φώτα τής δημοσιότητας. Καθημερινώς πληροφορούμαι και για ένα νέο περιστατικό άγριας επίθεσης χρυσαυγιτών κι οπαδών τους σε μετανάστες. Εφτασαν, μάλιστα, στο σημείο να βιάσουν αφγανό (η ηλιθιότητα δε μπορεί να ξεχωρίσει λαούς) δίκην αντιποίνων για το χυδαίο ξυλοδαρμό τής 15χρονης στην Πάρο από πακιστανό! Αυτές οι ειδήσεις είναι από μόνες τους τρομακτικές. Αυτό που με τρομάζει, όμως, περισσότερο είναι η ανοχή τής πλειονότητας της ελληνικής κοινωνίας στη φρίκη. Αν ο εκφασισμός ήταν μια συμβατική ασθένεια, η δικαιολόγηση των πογκρόμ σε βάρος των μετανάστων θα ήταν ένα πολύ ισχυρό σύμπτωμα πως η κοινωνία μας νοσεί, και μάλιστα βαριά...
Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε γράψει πως ο φασισμός δεν περιέχει ιδεολογία, αλλά είναι  μεγεθυμένη εκδήλωση του κτήνους που κρύβουμε μέσα μας, χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του όταν οι κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες ενισχύουν τη βάρβαρη κι αντιανθρώπινη παρουσία του. Ο σπουδαίος αυτός δημιουργός, μάλιστα, είχε προτείνει ως λύση την πραγματική παιδεία, η οποία δεν εφησυχάζει αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα. Πόσο δίκιο είχε, αλλά και πόσο φοβάμαι όμως όταν η πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου (ακόμα κι ένα κόμμα μάλιστα που αυτοχαρακτηρίζεται αριστερό) αντί να ακολουθεί τις συμβουλές φωτισμένων ανθρώπων, που η σκέψη τους ξεπερνά εποχές και ιδεολογίες, αντιγράφει το λόγο και την ατζέντα Μιχαλολιάκων προκειμένου να κρύβει τις δικές της, ασυγχώρητες αμαρτίες. Κι από κάτω μια μάζα που αρκείται στο να αυτοϊκανοποιείται με το ναρκισσισμό της, ξεσπώντας την οργή της στα γήπεδα και στους αλλόφυλους, αλλά καταπίνει αμάσητο το δηλητηριασμένο "χόρτο" που της πετά η εξουσία. Καλή σας όρεξη αλλά στο τέλος, όταν θα έχετε μείνει νηστικοί, δεν θα υπάρχουν πια ξένοι για να σας προσφέρουν "μια κάποια λύση", που θα έλεγε κι ο Καβάφης. Την ώρα τού απολογισμού, όταν οι περισσότεροι από εσάς θα "πέφτετε από τα σύννεφα", θα μοιάζετε τόσο μα τόσο πολύ με το τέρας που σήμερα βλέπετε στους άλλους...