Μαζί με το 1821 να "γιορτάσουμε" και το 1922 αν θέλουμε να έχουμε εθνική συνέχεια...

Καλά κάνουμε και προετοιμαζόμαστε από τώρα για να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την εθνεγερσία τού 1821. Αν, μάλιστα, το αποτέλεσμα δεν θα θυμίζει χουντική γιορτή στο Καλλιμάρμαρο, αλλά κάτι το ουσιαστικότερο και βαθύτερο για το από πού προήλθαμε, τα λάθη που κάναμε στην πορεία και προς τα πού κατευθυνόμαστε ως έθνος, τότε τα χρήματα που θα έχουν δαπανηθεί δεν θα έχουν πάει χαμένα. Σε αυτό το πλαίσιο, όμως, και για να έχουμε συνέχεια ως κράτος είναι χρήσιμο να "γιορτάσουμε" το 2022 και τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή...

Φτάσαμε στην Επανάσταση του 1821 χάρη στην ιστορική ανάγκη να συγκροτήσουμε έθνος- κράτος, όπως ήταν της μόδας εκείνη την εποχή. Στη Μικρασιατική Καταστροφή, ύστερα από έναν αιώνα εδαφικής επέκτασης, οδηγηθήκαμε όταν χάσαμε το μέτρο, όταν η "Μεγάλη Ιδέα" παραέγινε μεγάλη για να συμβαδίζει με τη λογική...

Σήμερα καλούμαστε να συνοδοιπορήσουμε με την απαίτηση που δημιουργούν οι νέες τεχνολογίες να σπάσουμε τα σύνορα και να συγχρωτιστούμε όχι μόνο ως πολίτες, αλλά κι ως κράτος με ευρύτερες θεσμικές και μη συγκροτήσεις. Κι αυτή είναι μία επιταγή που δεν αφορά μόνο τους Έλληνες, αλλά όλους όσοι αντιλαμβάνονται ότι η Γη είναι πολύ μικρή κι ενδεχομένως και πεπερασμένη για να δίνουμε έμφαση σε όσα μας χωρίζουν κι όχι σε όσα μας ενώνουν...

Αλίμονο στους λαούς που χάνουν τη σύνδεσή τους με το παρελθόν τους, αλλά αλίμονο και στους λαούς που δεν συγχρονίζονται με τις ανάγκες και τις επιθυμίες των καιρών. Δεν θα χαθεί, για παράδειγμα, η ελληνικότητα ακόμα κι αν η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών τής Ελλάδας δεν θα είναι χριστιανοί ορθόδοξοι σε πενήντα χρόνια από σήμερα ούτε, άλλωστε, η ελληνικότητα μπορεί να ταυτιστεί και σήμερα με μια θρησκεία την οποία μοιράζονται κι άλλοι λαοί. Η ελληνικότητα θα κινδυνεύσει όχι αν χάσουμε μια δυο βραχονησίδες, εξέλιξη που βεβαίως κι απεύχομαι, αλλά όταν θα απαντά με όρους τού παρελθόντος στα ερωτήματα του μέλλοντος κι αυτό θα το χαρακτηρίζει πατριωτισμό, αν εξακολουθεί να μιλά αποκλειστικώς για τον Περικλή, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Μεγαλέξανδρο, το σουβλάκι και το φραπέ όταν οι άλλοι θα στέλνουν διαστημικά λεωφορεία στον Άρη...