Δεν αρκεί να μην γίνουμε μόνο εμείς ρινόκεροι...

Ενδεχομένως να μην αργήσει η ημέρα κατά την οποία "αγανακτισμένοι πολίτες" θα εισβάλουν σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων- μεταναστών, με ό,τι κάτι τέτοιο θα συνεπάγεται. Όταν η λούμπεν βία δικαιολογείται από θεσμικούς εκπρόσωπους κι από τα κυρίαρχα μίντια, όταν η αποκτήνωση νομιμοποιείται κατά κάποιο τρόπο από εκείνους που, κατά τα άλλα, καταδικάζουν τη βία από όπου κι αν προέρχεται οι ακραίες αντιδράσεις γίνονται μέινστριμ κι ο φασισμός θριαμβεύει. Γι' αυτό και η αντίδραση σε όλα αυτά δεν είναι μόνο ευθύνη των κομματικών σχηματισμών τής Αριστεράς- το ΚΚΕ δεν το βλέπω πολύ μαχητικό-, αλλά κι όλων των πολιτών που συμμερίζονται το δικαίωμα κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως καταγωγής, χρώματος, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού, να ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή...

Δεν αρκεί να είμαστε Μπερανζέ στον "Ρινόκερο" του Ιονέσκο, να θέσουμε δηλαδή μόνο τον εαυτό μας απέναντι στον όχλο που αποκτηνώνεται από επιθυμία, συνήθεια ή απλή ανάγκη να ανήκει στην κυρίαρχη ομάδα. Οφείλουμε να είμαστε περισσότερο απαιτητικοί από τους γύρω μας, να μην φοβόμαστε να επιχειρηματολογούμε με βάση τη λογική και το συναίσθημα, ακόμα και να μπούμε στην αρένα αν χρειάζεται ώστε η χώρα μας να μην μετατραπεί ξανά σε εκκολαπτήριο αβγών τού φιδιού. Η δική μας σωτηρία από το μιθριδατισμό θα καταντήσει αυτιστική κι ανέλπιδη αν την περιορίσουμε στον εαυτό μας και δεν κάνουμε και τους γύρω μας συμμέτοχους στον αγώνα για έναν κόσμο όπου οι ίσες ευκαιρίες και η κοινωνική δικαιοσύνη δεν θα συνιστούν ουτοπία...

Το 1922 η φτωχή Ελλάδα τού μεσοπόλεμου υποδέχθηκε ενάμισι εκατομμύριο πρόσφυγες, αρκετοί από τους οποίους μολονότι Έλληνες στην ψυχή δεν μιλούσαν ελληνικά και είχαν διαφορετικά ήθη κι έθιμα από τους παλαιοελλαδίτες. Αν τότε τα καταφέραμε, με πολλές δυσκολίες, γιατί να μην κατορθώσουμε να πετύχουμε το ίδιο με μόλις 90.000 που βρίσκονται αυτήν τη στιγμή στην ελληνική επικράτεια;...

Ο πολιτισμός μας δεν κινδυνεύει από τους ικέτες τής Γης, αλλά από εκείνους που εκ των προτέρων τους θεωρούν επικίνδυνους τζιχαντιστές, κλέφτες και δολοφόνους. Υπάρχουν ολόκληρες περιοχές που αναζωογονήθηκαν χάρη σε προηγούμενα προσφυγικά- μεταναστευτικά ρεύματα, γιατί να μην γίνει και τώρα; Αρκεί να βγάλουμε τις παρωπίδες μας και να πιστέψουμε ότι δεν μας αξίζει να ζούμε σαν ρινόκεροι, αλλά ως άνθρωποι...