Ε, δεν θα γίνουμε κι ένας λαός-Χλαπάτσας για ένα βρομοτσίγαρο...

Το έχω ξαναγράψει ότι η πολιτική βούληση της κυβέρνησης να εφαρμοστεί ο αντικαπνιστικός νόμος είναι μία από τις ελάχιστες πρωτοβουλίες της που επικροτώ. Το τσιγάρο είναι ανθρώπινο δικαίωμα όταν καπνίζεται ιδιωτικώς ή, τέλος πάντων, δημοσίως αλλά με τη ρητή συναίνεση όλων των παρευρισκόμενων- καπνιζόντων και μη- ότι συμφωνούν. Αλίμονο, όμως, αν το κράτος υιοθετεί το δωσιλογισμό- μέσω της γνωστής τηλεφωνικής γραμμής, αλλά και των μπόνους σε μπάτσους για να κάνουν απλώς τη δουλειά τους- ως μέθοδο πάταξης του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους...

Με τους νομικισμούς μπορείς να αιτιολογήσεις τα πάντα, όπως για παράδειγμα τη μη συμπερίληψη ερμηνευτικής δήλωσης στο Σύνταγμα για να καθιστάς βέβαιο ότι η δωροληψία ενός υπουργού δεν θα παραγράφεται σε σύντομο χρόνο. Το ίδιο ισχύει και με το κάπνισμα, αφού κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως επιτρέποντας σε έναν καπνιστή να φουμάρει δίπλα του προσβάλλει πέρα από το νόμο και την υγεία του. Θα μπορούσε, όμως, πρώτα να απευθυνθεί στον ιδιοκτήτη- υπεύθυνο του καταστήματος και μόνο αν η παρέμβασή του καταστεί μάταιη να κάνει και το τηλεφώνημά του στις Αρχές. Ο χαφιεδισμός δεν μπορεί να είναι ποτέ η πρώτη μας επιλογή...

Το οποιοδήποτε μέτρο για να είναι δίκαιο πρέπει να είναι αναλογικό. Δεν είναι το ίδιο, για παράδειγμα, να καταδίδεις κάποιον που σκοτώνει έναν συνάνθρωπό σου με το να καρφώνεις έναν καπνιστή, μολονότι κι ο τελευταίος βλάπτει την υγεία σου. Αυτά είναι, όμως, ψιλά λόγια για μια κυβέρνηση που έχει αποφασίσει να φυλακίσει σε κλειστά κέντρα ανθρώπους που το μόνο τους "αμάρτημα" είναι να ζητούν πολιτικό άσυλο. Ακόμα, άλλωστε, κι αν αποδειχθούν μετανάστες- λες κι αυτό εξισώνεται με το να τα παίρνεις από τη Siemens ή τη Novartis- η προληπτική φυλάκιση συνάδει σε οργουελικά καθεστώτα κι όχι σε πολιτισμένες κοινωνίες. Όπως, επίσης, σε πολιτισμένες κοινωνίες δεν ταιριάζει η νομιμοποίηση κι ανταμοιβή τής ρουφιανιάς...