Οι γενίτσαροι βαράνε πάντα πιο δυνατά...

Πολύ δύσκολα ένας ηθικός ή φυσικός αυτουργός μπορεί να την γλιτώσει αν δεν έχει συνεργούς, ιδίως όταν τα εγκλήματά του είναι εξόφθαλμα. Αν, για παράδειγμα, οι υπό παρακολούθηση υπουργοί ζητούσαν να μάθουν τι συνέβη, αν ο σταθμάρχης τής Λάρισας δεν ήταν ομαδικό βύσμα, αν τα προσωπικά δεδομένα δεν είχαν δοθεί σε όλη τη ΝΔ τα στόματα θα άνοιγαν πιο εύκολα και η αλήθεια θα είχε ήδη αποκαλυφθεί. Όπως, όμως, η γαλλική αριστοκρατία στην εποχή τού βασιλιά Ήλιου είχε επενδύσει την ύπαρξή της στον Λουδοβίκο κι αυτός με τη σειρά του την είχε κάνει συμμέτοχο των αμαρτημάτων του, ομοίως και το καθεστώς Μητσοτάκη κρύβεται πίσω από αυτοφωράκηδες και βολεμένους για να συνεχίζει τις πομπές του...

Οι 157 βουλευτές τής ΝΔ έχουν βασίσει την πολιτική τους ύπαρξη στον πρωθυπουργό. Κάποιοι είναι υπουργοί, άλλοι ήταν και οι περισσότεροι ελπίζουν πως θα γίνουν. Με όλα αυτά η ανθρώπινη συνείδηση δεν έχει καμία σχέση. 

Οι 57 νεκροί των Τεμπών, η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, το κράτος δικαίου, η ελευθεροτυπία δεν συνιστούν παράγοντες που συνεκτιμούν στην ψήφο τους. Είναι, "απλώς", παράπλευρες απώλειες στην αγωνία τους να κρατήσουν τα οφίτσιά τους ή να αποκτήσουν καλύτερα...

Οι γενίτσαροι είναι διαχρονικά αυτοί που βαράνε πιο δυνατά γιατί αυτοί νιώθουν την ανάγκη να πείθουν ότι ανήκουν πλέον εκεί όπου δεν γεννήθηκαν. Σε αυτό το πλαίσιο ο Γ. Φλωρίδης δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά την επιβεβαίωση του κανόνα. Φυσικά η αυτογελοιοποίηση δεν τους ενοχλεί, είναι αναγκαίο κακό να γίνεσαι γελωτοποιός για να αισθάνεσαι τη ζεστασιά τού βασιλιά, ακόμα και του πιο φαύλου. Ιδίως του πιο φαύλου...