Ο Κασσελάκης οφείλει να ακούει ακόμα και το τσούρμο των αποτυχημένων πολιτευτών...

Ας υποθέσουμε πως τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ είχαν συνεδριάσει από την πρώτη εβδομάδα μετά τις ευρωεκλογές, πως ο Στέφανος Κασσελάκης είχε απολύσει αυτοπροσώπως τον Θ. Θεοχαρόπουλο και τον Γ. Τσίπρα ή πως είχε ανακοινώσει το κλείσιμο της "Αυγής" κατόπιν έγκρισης της Κεντρικής Επιτροπής. Όλα αυτά θα είχαν αποτρέψει τον Χρ. Σπίρτζη από το να βγαίνει κάθε πρωί και να πυροβολεί τον Κασσελάκη ή τον Δ. Τεμπονέρα από το να αναρτήσει μια ακόμα διακήρυξη ιδεών; Μάλλον όχι, γι' αυτό και η υποκρισία περισσεύει από ένα τσούρμο αποτυχημένων πολιτευτών που δεν έχει κάνει ούτε μία πρόταση με αρχή, μέση και τέλος για το τι θέλουν να περιλαμβάνει το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ...

Ναι, ο Κασσελάκης όφειλε να είχε συγκαλέσει νωρίτερα τα όργανα, να είχε μιλήσει ο ίδιος με τους διαφωνούντες και με τους εργαζόμενους στην "Αυγή". Τέτοιου είδους τακτικά λάθη τού στοίχισαν, άλλωστε, κι ένα ποσοστό στις ευρωεκλογές που θα του επέτρεπε να προχωρήσει πιο αναίμακτα σε δομικές αλλαγές. Απέναντί του, ωστόσο, στο κόμμα δεν έχει, ως επί το πλείστον τουλάχιστον, αγνούς ιδεολόγους που ανησυχούν για το μέλλον τής Αριστεράς αλλά είτε φιλόδοξους θεσιθήρες είτε επαγγελματίες τεμπέληδες είτε μια πέμπτη φάλαγγα που δεν έφυγε με τις δύο διασπάσεις για να παίζει το ρόλο τού Δούρειου Ίππου...

Ο Κασσελάκης οφείλει να ακούει κι εκείνους που δεν εμπιστεύεται. Αυτό επιτάσσει η εσωκομματική δημοκρατία, αλλά και το ναπολεόντειο "κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου εγγύτερα". Δεν θα πάει, ωστόσο, πολύ μακριά αν εμπιστεύεται μόνο το δικό του ένστικτο και δύο τριών ακόμα ανθρώπων. Το ταβάνι ενός τέτοιου σκεπτικού είναι το 15% των ευρωεκλογών. Αν πράγματι θέλει να γίνει πρωθυπουργός θα πρέπει και να κατανοήσει πως ούτε τον μισούν άπαντες κι επιθυμούν το κακό του ούτε ο ίδιος είναι αλάνθαστος. Όλα θα γίνουν πιο εύκολα για τον ίδιο όταν το κατανοήσει...