Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Εις εκ των φυλάκων του ναού...

Το "ξέρεις ποιος είμαι εγώ" δεν είναι προνόμιο των δεξιών.  Για όσους είχαν αμφιβολία, άλλωστε, ακολούθησε μερικά 24ωρα αργότερα το "εις εκ των φυλάκων τού ναού" για να επιβεβαιώσει ότι ο αυτοθαυμασμός είναι αμάρτημα και των αριστερών. Κι όταν, μάλιστα, αριστεροί χρησιμοποιούν εκκλησιαστικούς όρους για να αυτοπροσδιορίσουν το βαθμό τής αυθεντίας τους τότε δυσκολεύομαι να κατανοήσω πώς μπορούν να κατηγορούν άλλους για ναρκισσισμό. Φαίνεται πως πολλαπλασιάζονται τα σπίτια χωρίς καθρέφτες, ακόμα και τα πιο προοδευτικά...

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι λογικό να έχει βυθίσει στην εσωστρέφεια τα τρία μεγαλύτερα κόμματα αφού όλα, περισσότερο ή λιγότερο, έχασαν. Η απάντηση, ωστόσο, σε όσα τους είπε ο λαός με την ψήφο του δεν θα έρθει με το να πνιγούν στον πολιτικό αυτισμό και σε συγκρούσεις με προσωπικά κι όχι ιδεολογικά χαρακτηριστικά... 

Το ότι κανείς δεν μιλά στο ΣΥΡΙΖΑ με συγκεκριμένες προτάσεις για το νέο πολιτικό περιεχόμενο του κόμματος κι ότι στο ΠΑΣΟΚ οι υποψήφιοι πρόεδροι είναι περισσότεροι, τρόπος του λέγειν, από τα μέλη του είναι σημάδια παρακμής. Όποιος δεν το βλέπει και δεν έχει προσωπικό όφελος από αυτό μάλλον θαυμάζει τις στρουθοκαμήλους...

Ούτε η ισχυροποίηση Κασσελάκη στο εσωτερικό τού ΣΥΡΙΖΑ ούτε μια εκλογή Δούκα στο ΠΑΣΟΚ θα επιλύσουν από μόνα τους τα προβλήματα της κεντροαριστεράς, τα οποία είναι υπαρξιακά. Αν δεν απαντήσει χωρίς στερεότυπα και παλιές συνταγές στα ζητήματα της καθημερινότητας, οικονομικά και μη, σε λίγο το περιλάλητο προοδευτικό μέτωπο δεν θα έρθει αναγκαστικά για να προλάβει τα χειρότερα, αλλά για να τα θεραπεύσει. Βρισκόμαστε μια Μελόνι και μια Λε Πεν μακριά κι εμείς άδουμε περί διανομής καρεκλών. Η κοινωνία μάς κοιτάζει αλλά όχι με θαυμασμό. Μάλλον με απέχθεια...