Το ότι Μητσοτάκης- Ερντογάν συναντιούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα δεν είναι από μόνο του κακό. Αν μη τι άλλο, με αυτόν τον τρόπο αποφεύγονται παρεξηγήσεις που μπορεί να γίνουν επικίνδυνες. Ούτε μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να γίνονται γνωστά όλα όσα διαμείβονται μεταξύ τους. Η διπλωματία δεν ασκείται σε απευθείας σύνδεση με κάθε νοικοκυριό. Όταν, όμως, ασκείται κατ' εξακολούθηση μυστική διπλωματία αρχίζουν να μας ζώνουν τα φίδια. Πολύ άσχημα μάλιστα...
Ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε την Κύπρο μόλις για λίγες ώρες στα πενηντάχρονα της εισβολής και η κυβέρνηση εκπροσωπήθηκε στις εκδηλώσεις μνήμης από έναν υφυπουργό. Ο Μητσοτάκης, εξάλλου, μιλά γενικώς κι αορίστως για επανένωση του νησιού χωρίς να μας εξηγεί τι ακριβώς επιθυμεί. Είναι, για παράδειγμα, η συνομοσπονδία μέσα στις επιλογές του; Κατά τα άλλα, θα φτάσουμε μια νύχτα στην Άγκυρα, όπως μας λέει ο υπουργός του για τον οποίο η 24η Ιουνίου είναι ημέρα πένθους...
Ώσπου, όμως, να φτάσουμε στην τουρκική πρωτεύουσα μπορεί να έχουμε χάσει το μισό Αιγαίο. Οι εξ ανατολών γείτονες το γκριζάρουν ξανά από το βορρά ως το νότο και η κυβέρνηση μας κουνά τη Διακήρυξη των Αθηνών όπως ο Τσάμπερλεν κουνούσε τη Συμφωνία του Μονάχου. Η οποιαδήποτε παραχώρηση, που είναι πράγματι επιβεβλημένη όταν διαπραγματεύεσαι κι ας παρίστανε η ΝΔ το αντίθετο για τη Συμφωνία των Πρεσπών, δεν μπορεί να γίνεται με το πιστόλι στον κρόταφο. Αν το κάνουμε θα πρόκειται για αυτοχειρία. Κάποιοι θα το έλεγαν και προδοσία. Συνηθισμένη, άλλωστε, η ελληνική δεξιά από κάτι τέτοια. Αυτή κυβερνούσε και το 1922 και το 1974...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου