Στο σπίτι του Μακιαβέλι δεν μιλάνε για δημοκρατία...

Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποίησε το μακιαβελισμό και τον σκοπό που αγιάζει τα μέσα έχει κάνει και μία στρατηγική επιλογή για τη συνέχιση της πορείας του, όσο αυτή συνεχιστεί. Σύμφωνα με αυτή τη στρατηγική, έχει δικαίωμα να κάνει τα πάντα για να επιτυγχάνει τους πολιτικούς του στόχους. 

Με βάση, όμως, την ίδια στρατηγική δεν μπορεί να επικαλείται πλέον κανένα ηθικό πλεονέκτημα. Αυτό εξαΰλώθηκε στο πραξικόπημα του μπουζουξίδικου, το βράδυ που απέκλεισε τη βάση του γιατί έτσι πίστευε ότι θα έσωζε την ψυχή του και, μάλιστα, καμάρωνε γι' αυτό και θεωρούσε ανεπαρκή τον εξοστρακισμένο γιατί δεν κατάλαβε πως θα τον έτρωγαν μπαμπέσικα. Όπως, άλλωστε, πιστεύουν όλοι όσοι πουλάνε την ψυχή τους στο διάβολο...

Όσα έγιναν στο ψευδοσυνέδριο του νεοφασιστικού μορφώματος στοιχειοθετούν μια σειρά ποινικών αδικημάτων. Κι αν είναι δύσκολο ένας εισαγγελέας να πάρει την απόφαση να ασχοληθεί με ένα πολιτικό κόμμα, έστω κι αν αυτό λειτουργεί περισσότερο ως συμμορία, η τιμωρία για τα όσα έγιναν μπορεί να επιτευχθεί από βουλευτές με συνείδηση, οι οποίοι πιστεύουν πραγματικά στην Αριστερά και στη δημοκρατία και δεν χρειάζεται να το πολυσκεφτούν για το αν όσα έγιναν είναι ντροπιαστικά ή όχι. Υπόλογος, εν προκειμένω, ακόμα κι αν δεν είχε προσωπική συμμετοχή, είναι όποιος μένει. Σε καμία περίπτωση όποιος φεύγει...

Αν, άλλωστε, όσα συνέβησαν πριν μερικές εβδομάδες δεν ήταν τόσο χυδαία, από την Κουμουνδούρου δεν θα χρησιμοποιείτο τόσο συχνά το επιχείρημα "ό,τι έγινε έγινε και πάμε παρακάτω". Γι' αυτό και είναι δύο φορές χυδαίο να γίνεται τώρα επίκληση της υποτιθέμενης συμμετοχής στις εκλογές τής προηγούμενης Κυριακής προκειμένου να εμπλέξουν και το λαό στα ανομήματά τους. Μπορεί να μην πάνε φυλακή γιατί η δικαιοσύνη σε αυτή τη χώρα είναι αυτή που είναι. Το ποτήρι, ωστόσο, του πολιτικού αφανισμού θα το πιούνε μέχρι τέλους και είναι όλο τούτο δική τους ευθύνη κι όχι των θυμάτων που τους αποκαλούν θύτες γιατί έχουν χάσει και κάθε επαφή με το φιλότιμο...