Εδώ και πολλά χρόνια η αντιπολίτευση χτίζει τις δικαιολογίες της για τις αποτυχίες της σε ένα αληθινό γεγονός, στη μιντιακή κυριαρχία τού καθεστώτος Μητσοτάκη. Πράγματι, κανένας άλλος πολιτικός δεν είχε απολαύσει την ασυλία που απόλαυσε κι εν μέρει απολαμβάνει ακόμα ο νυν πρωθυπουργός κι από την εποχή που ήταν αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το ένα δέκατο των σκανδάλων για τα οποία ευθύνεται να είχε συμβεί επί διακυβέρνησης Τσίπρα τα κυρίαρχα μέσα θα ζητούσαν από το πρωί μέχρι το βράδυ την παραίτηση Μητσοτάκη και τη σταύρωσή του στην πλατεία Συντάγματος...
Αυτή είναι, όμως, μόνο η μισή αλήθεια. Και το 2015, άλλωστε, ούρλιαζαν οι λύκοι πως οι συριζαίοι θα έβγαζαν τη χώρα από το ευρώ αλλά ο λαός στοιχήθηκε με την ελπίδα που ερχόταν, αν και σκόνταψε στην πορεία. Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ τότε είχε ένα αφήγημα που ακουμπούσε στο μυαλό και στην καρδιά τής κοινωνικής πλειοψηφίας. Φυσικά και με λαϊκίστικες προεκτάσεις αλλά σε καμία περίπτωση δεν μιλούσε γενικά κι αφηρημένα για Ιθάκες, νέες θάλασσες και πράσινα άλογα...
Θα ήμουν αφελής αν πίστευα στη διαφάνεια των νέων τεχνολογιών σε μια εποχή που τα προσωπικά δεδομένα είναι το νέο Ελντοράντο. Από την άλλη, όμως, προσφέρουν σε όλους μας πολύ περισσότερες ευκαιρίες και για να ενημερωνόμαστε και για να προβάλλουμε τις ιδέες και τις απόψεις μας. Το πρόβλημα είναι πως η μόρφωσή μας βρίσκεται ένα στάδιο πίσω με συνέπεια να μην μπορούμε να φιλτράρουμε όσα μαθαίνουμε όπως θα έπρεπε.
Αφήστε που ζούμε σε eco chambers στα οποία η διάδρασή μας περιορίζεται, κατά βάση, με ανθρώπους με τους οποίους έχουμε πολλές κοινές ανησυχίες κι αντιλήψεις. Όλα αυτά, ωστόσο, είναι προβλήματα που επιλύονται από όσους θέλουν να τα επιλύσουν, να ζυμώνονται με την κοινωνία κι όχι να την γαλουχούν, να την ακούνε κι όχι να της επιβάλλονται αφ' υψηλού, να την βοηθούν κι όχι απλώς να ικανοποιούν το υπερεγώ τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου