Ποια δικαιοσύνη κι αηδίες, ευρώ από το ελικόπτερο...

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ, αδιαφορώντας για το μέλλον τής χώρας, είχε μοιράσει σε επιδόματα και κάτω από το τραπέζι μέρος των 37 δισ. ευρώ που μάζεψε ενδεχομένως να ήταν ακόμα κυβέρνηση. Μόνη, άλλωστε, η 13η σύνταξη ανέβασε τα ποσοστά του από τις ευρωεκλογές στις βουλευτικές τού 2019. Κυνικό και μακιαβελικό; Απολύτως, η τετραετία Μητσοτάκη, ωστόσο, όπως άλλωστε και η πρώτη δεκαετία τού 20ού αιώνα απέδειξαν ότι ο "περήφανος" ελληνικός λαός δεν θέλει δικαιοσύνη παντού κι άλλες τέτοιες αηδίες, αλλά ευρώ από το ελικόπτερο...

Τώρα το γενναίο μας πόπολο αισθάνεται αηδιασμένο με τις δηλώσεις Πνευματικού. Δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο Κ. Μητσοτάκης αντιμετωπίζει κυριολεκτικώς τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης της ανθρώπινης ζωής, με τη λογική κόστους- οφέλους. Δεν το πίστεψε ο λαουτζίκος όταν πέθαναν πάνω από τους μισούς εκτός ΜΕΘ μέσα στην πανδημία ούτε όταν έχουμε το δεύτερο χειρότερο ρεκόρ παγκοσμίως. Δεν το πιστεύει ούτε όταν πηγαίνει σε ένα νοσοκομείο για την καρδιά του και τον εξετάζει οφθαλμίατρος...

Γενικώς αυτός ο λαός έχει μάθει να μην πιστεύει αυτά που βλέπει, αλλά αυτά που του λένε να πιστεύει ότι βλέπει. Τον έχουν ξεζουμίσει στους έμμεσους φόρους για να μην χάσουν τα "απρόσμενα" κέρδη τους οι δέκα νταβατζήδες Μητσοτάκη, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ τον υπερφορολόγησε. Η ΝΔ τους έκοψε τη 13η σύνταξη, τα αναδρομικά κι άλλες 12 φορές τις συντάξεις στα μνημονιακά χρόνια, αλλά αν δεν ήταν ο Γ. Κατρούγκαλος τώρα θα ζούσαν σε παλάτια... 

Η αλήθεια ως έννοια είναι έτσι κι αλλιώς οραματική. Όταν, όμως, παύεις και να την αναζητάς είσαι καταδικασμένος να σε κυβερνούν μαφιόζοι που, όπως η Ντόρα στη Θράκη, κάνουν προτάσεις που δεν μπορείς να αρνηθείς... 

 

Ο Καραμανλής εδοξάσθη κρυπτόμενος και κατεποντίσθη εμφανιζόμενος...

Τη δημόσια σιωπή συνήθως επιλέγουν οι σεμνοί και οι ένοχοι, για διαφορετικούς βεβαίως λόγους ο καθένας. Στην περίπτωση του Κ. Καραμανλή είναι προφανώς η πολιτική του ενοχή για μια σειρά από ζητήματα αυτή που τον εξανάγκασε να παριστάνει τον σοφό Βούδα, μένοντας σιωπηλός για μια δεκαετία κατά τη διάρκεια της οποία έβλεπε τη Ρώμη να καίγεται εξαιτίας της πυρπόλησής της (και) από τον ίδιο. Κι αν για την οικονομία τα είπαμε την προηγούμενη εβδομάδα, η αποκάλυψη ότι πρότεινε  διπλή ονομασία για την ΠΓΔΜ και ούτε καν σύνθετη με γεωγραφικό προσδιορισμό για το εξωτερικό, καθώς και καμία αλλαγή στο Σύνταγμά της- με μέσα, δηλαδή, όλες τις αλυτρωτικές αναφορές και φυσικά μακεδονική γλώσσα κι εθνότητα δίχως τις σαφείς διαχωριστικές γραμμές τής Συμφωνίας των Πρεσπών- αποδεικνύει πόσο άθλιοι είναι οι μακεδονομάχοι της φακής...

Τα επιχειρήματα, εξάλλου, που χρησιμοποιεί ο Κ. Καραμανλής για να δικαιολογήσει τα γραπτά του είναι αστεία. Αν ήταν σκοπός του να μην αναγνωρίσουν οι ΗΠΑ την ΠΓΔΜ ως Μακεδονία απέτυχε, όπως και για τις υπόλοιπες 140 και πλέον χώρες που την αναγνώρισαν με την τότε συνταγματική της ονομασία, ανάμεσά τους και η Ρωσία με την οποία υποτίθεται πως διατηρούσε προνομιακή σχέση. Κι αν ήταν μια φορά δύσκολη η διαπραγματευτική θέση τής χώρας μας το 2005, πόσο πιο δύσκολη ήταν της κυβέρνησης Τσίπρα, με δεδομένες τις αναγνωρίσεις και την καταδίκη τής χώρας μας για το βέτο που δεν έβαλε ποτέ η κυβέρνηση Καραμανλή στο Βουκουρέστι, αλλά που για εσωτερικούς λόγους το διατυμπάνιζε ως τέτοιο με συνέπεια να καταδικαστούμε από το Διεθνές Δικαστήριο για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας;...

Φυσικά και δεν κατηγορώ τον Κ. Καραμανλή για εθνική προδοσία ή για μειωμένα πατριωτικά αντανακλαστικά, όπως κάνουν πολλοί στη ΝΔ για τον Αλ. Τσίπρα, μολονότι η Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία επιτεύχθηκε υπό δυσμενέστερες συνθήκες, είναι πολύ καλύτερη από όσα διαπραγματευόταν μέχρι το τέλος τής θητείας του ο τουρίστας τής Ραφήνας. Χειρότερες είναι, εξάλλου, και οι συνθήκες για επίλυση του Κυπριακού σε κάθε επόμενη φάση διαπραγμάτευσής του...
Ο Αλ. Τσίπρας κι ο Νίκος Κοτζιάς πέτυχαν εκεί που απέτυχαν ο Κ. Καραμανλής, η Ντ. Μπακογιάννη κι όλοι οι υπόλοιποι που διαπραγματεύτηκαν με κορόνες για εσωτερική κατανάλωση. Είναι τόσο απλό, γι' αυτό κι ας σταματήσει επιτέλους η επένδυση στον εθνολαϊκισμό που μόνο καταστροφικές συνέπειες είχε για τον τόπο κι ας χειροκροτήσουμε όλοι τον Αλ. Τσίπρα και τον Ζόραν Ζάεφ στην περίπτωση που κερδίσουν το Νόμπελ Ειρήνης...

Ο Κωστάκης που πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να γίνει Κώστας...

Ακόμα και στην πιο αποκρουστική οικογένεια υπάρχει κάποιος που είναι συμπαθής ή, έστω, συμπαθέστερος από τους υπόλοιπους. Στην αγία οικογένεια Μητσοτάκη αυτός είναι ο Κ. Μπακογιάννης, ο οποίος εμφανίζεται λιγότερο ξύλινος από τους υπόλοιπους της φαμίλιας και πιο ανθρώπινος, σε βαθμό που να αναρωτιέσαι αν είναι πράγματι γιος τής Ντόρας, ανιψιός τού Κυριάκου κι εγγονός τού μακαριστού επίτιμου...

Κατά τις θητείες του, μάλιστα, στο δήμο Καρπενησίου και στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας δεν ακούστηκε το όνομά του σε κάποια υπόθεση διαφθοράς. Κι αυτό από μόνο του είναι μεγάλο επίτευγμα για έναν Μητσοτάκη...

Δεν αμφιβάλλω, επίσης, ότι αν ήταν ο Κωστάκης αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης κι όχι ο θείος Κυριάκος η ΝΔ θα είχε πολύ περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει την αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές. Αρκούν, όμως, η συμπάθεια και η αυτοδιοικητική εμπειρία για να γίνει κανείς καλός δήμαρχος Αθηναίων; Όχι, χρειάζονται πολύ περισσότερες ικανότητες, στοιχειώδης ευφυΐα, πολιτική βούληση για ρήξεις με τα κακώς κείμενα και, κυρίως, δήμαρχος ο οποίος να μην βλέπει την πρωτεύουσα ως απλό σκαλοπάτι στην καριέρα του, όπως συνέβη με τους περισσότερους από τους προηγούμενους, αλλά να της αφιερωθεί για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα...

Κατά πάσα πιθανότητα ο Κ. Μπακογιάννης θα είναι ο επόμενος δήμαρχος Αθηναίων. Το μαρτυρά, άλλωστε, και η επιλογή ήττας που αναμένεται να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Όπως κι αν έχει, οφείλει να μην επαναλάβει το λάθος (και) του Γ,. Καμίνη να λειτουργήσει ως λογιστής που μοίραζε τις δουλειές στους δικούς του ανθρώπους. Αντιθέτως, έχει χρέος να οραματιστεί και να υλοποιήσει τη μητροπολιτική Αθήνα, που δεν θα στηρίζεται αποκλειστικώς στα αρχαία της κάλλη μέσα στο συρφετό του βλαχομπαρόκ, αλλά θα μετατραπεί σε μια μεγαλούπολη που θα είναι φιλική στους πολίτες της, θα σφύζει από ζωή και δράσεις και δεν θα αντιμετωπίζει την πολυπολιτισμικότητα ενοχικά ούτε θα φοβάται να αναμετρηθεί με τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ως ίση προς ίσες...

Ουδεμία σχέση με καθαρή έξοδο από τα μνημόνια...

Ο Β. Μαρινάκης δεν είναι κουμπάρος τού Κ. Μητσοτάκη, αλλά της Ντ. Μπακογιάννη. Αν, επομένως, αυτή η πνευματική- θρησκευτική- συγγενική σχέση αφορούσε αποκλειστικώς και μόνο την αδελφή τού προέδρου τής ΝΔ δεν θα στοιχειοθετείτο πολιτική ευθύνη τού Κ. Μητσοτάκη για οτιδήποτε πράττει ο εφοπλιστής. Αλίμονο αν συμπεριλάβουμε την οικογενειακή ευθύνη στο πολιτικό μας λεξιλόγιο, πολλώ δε μάλλον και στο ποινικό...

Μόνο που και οι πέτρες γνωρίζουν σε αυτόν τον τόπο- δεν είμαστε, άλλωστε, και τόσοι πολλοί- πόσο στενή είναι η σχέση τής οικογένειας Μαρινάκη με την οικογένεια Μητσοτάκη. Τόσο στενή, μάλιστα, που κάποιοι μιλάνε ακόμα και για επιχειρηματική διασύνδεση. Προσβάλλει, επομένως, την κοινή λογική και τη στοιχειώδη νοημοσύνη μας το "ουδεμία σχέση έχω με τη ΝΔ και τον Κ. Μητσοτάκη" που εκστόμισε ο Β. Μαρινάκης...

Ο πνιγμένος, όμως, από τα μαλλιά πιάνεται και στο Μαξίμου θα πιαστούν τόσο από τα μαλλιά τού Β. Μαρινάκη όσο κι από εκείνα του Αδ. Γεωργιάδη ή της συζύγου Μητσοτάκη προκειμένου να μην εστιαστεί η δημόσια συζήτηση στο τι ακριβώς θα περιλαμβάνει η μεταμνημονιακή επιτροπεία, η οποία πιθανολογείται πως θα συνοδεύεται από νέες δεσμεύσεις. Ο νεοφιλελευθερισμός δεν τελειώνει τον Αύγουστο, αλλά θα συνεχιστεί με νέες οριζόντιες μειώσεις συντάξεων κι αφορολόγητου, ιδιωτικοποιήσεις μπιρ παρά κι αβέβαιο το αν και το πότε θα επανέλθουν οι συλλογικές συμβάσεις και θα πραγματοποιηθεί η αύξηση του κατώτατου μισθού. Την ίδια ώρα, η δημοσιογραφία θα εξακολουθήσει το κύλισμά της στο βούρκο, με δημοσιογράφους- μισθοφόρους οπαδούς ένθεν κακείθεν να μην ενημερώνουν, αλλά να προπαγανδίζουν με πραγματικά ή πλαστά στοιχεία...

Αυτή η κυβέρνηση εκλέχθηκε το 2015 πρωτίστως για να σκίσει τα μνημόνια και δευτερευόντως για να φέρει την κάθαρση. Ούτε το ένα πέτυχε στον υπεσχημένο χρόνο ούτε για το άλλο έχει κατορθώσει και πολλά...

Εκτός αν θεωρούμε επιτυχία την αντικατάσταση των "πράσινων" και των "γαλάζιων" ολιγαρχών με τους "ροζουλί" και τους λακέδες τους. Το ηθικό πλεονέκτημα αποτελεί καμένο χαρτί για την κυβέρνηση, αφού η ίδια επέλεξε να παίξει με τους ίδιους κανόνες τους οποίους κατάγγελλε όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση...

Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως ο Β. Μαρινάκης δεν ήταν ναρκέμπορος για το Μαξίμου όταν στήριξε και οικονομικώς την υποψηφιότητα της Ρ. Δούρου για την Περιφέρεια Αττικής και συμμετείχε στο διαγωνισμό Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες. Στο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να είναι πιο καθαροί από ό,τι στη ΝΔ. Όχι, όμως, πλέον τόσο καθαροί όσο κοροϊδεύουν και τον εαυτό τους πως είναι...