Λεβεντόπαιδα του ακραιοκεντρώου μίσους...

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να μείνεις αγνός στην πολιτική, να μην ασχοληθείς μαζί της ποτέ. Σε διαφορετική περίπτωση σε καταπίνει πολύ πιο γρήγορα από όσο μπορείς να το καταλάβεις. Κι αυτό ισχύει και για εκείνους που επί χρόνια διαβιούσαν στο περιθώριό της, ίσως, μάλιστα, περισσότερο για εκείνους, όπως θα μπορούσε να μας πιστοποιήσει κι ο Β. Λεβέντης αν ήταν στα καλά του...

Τις τελευταίες ημέρες, ωστόσο, έχει καταληφθεί από ένα φαινομενικό αμόκ και μιλά, με αφορμή την ταυτότητα φύλου, σαν να έχουν μπει μέσα του ταυτοχρόνως ο Θεσσαλονίκης, Άνθιμος, ο Καλαβρύτων, Αμβρόσιος, κι ο Πειραιώς, Σεραφείμ, και να συναγωνίζονται ποιος θα εκστομίσει τα πιο σκοταδιστικά λόγια. Αν, επομένως, κάνει πράξη την αναγγελία του για παραίτηση από το βουλευτιλίκι, που πιθανότατα δεν θα κάνει, θα μπορέσει τουλάχιστον να σώσει τον εαυτό του από ακόμα μεγαλύτερο εξευτελισμό...

Η Ένωση Ακραιοκεντρώων είναι αμφίβολο αν θα ξαναβγάλει βουλευτές. Ίσως, συνεπώς, ο πρόεδρός της να θεώρησε απαραίτητο να προσεταιριστεί τις ψήφους των παραθρησκευτικών οργανώσεων, οικειοποιούμενος τη φρασεολογία και το φανατισμό τους. Περιττό να αναφέρω πως αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη μετριοπάθεια με την οποία θέλησε, ως το βαθμό που αναλογούσε στις πενιχρές έτσι κι αλλιώς πολιτικές του ικανότητες, να μπολιάσει το κομματικό μας σύστημα ο "πρόεδρος". Από το κάλεσμα για περιορισμό τού κομματισμού στο Δημόσιο και της διαφθοράς και το σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης έως το ότι οι διεμφυλικοί είναι άρρωστοι η απόσταση είναι χαώδης κι ας τη διένυσε ο Β. Λεβέντης σε μόλις δύο χρόνια...

Το ανησυχητικότερο, ωστόσο, για τη δημοκρατία μας είναι πως ο λόγος τού Β. Λεβέντη, όπως άλλωστε και των χιμπαντζήδων με τα μαύρα, δεν είναι πλέον περιθωριακός αλλά συγκινεί ένα υπολογίσιμο κομμάτι τού ελληνικού λαού. Σε βαθμό, μάλιστα, που ο Π. Καμμένος να μοιάζει- δεν είναι βεβαίως- με έναν μετρημένο κεντροδεξιό πατριώτη, όπως τον είχε "βαφτίσει" στην Κολυμπήθρα τού Σιλωάμ ο Αλ. Τσίπρας...

Το ίδιο, βεβαίως, συμβαίνει και στον Τύπο, όπου τα συνεχή αυτογκόλ των καθιερωμένων ΜΜΕ έχουν δώσει χώρο σε υποκινητές μίσους τύπου Στ. Χίου να οργιάζουν. Και μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό σήψης δολοφονείται κι ένας ποινικολόγος των εγκλημάτων τού λευκού κολάρου στο κέντρο τής Αθήνας. Τυχαίο;...

Ρε μπαγάσες, θα κάνετε και τίποτα αριστερό;...

Σκεφτείτε να ταξίδευε στη Γαλλική Γουιάνα ο Αδ. Γεωργιάδης για να είναι παρών στην εκτόξευση ενός δορυφόρου που δεν είναι καν ελληνικός, αλλά αραβικών συμφερόντων. Φανταστείτε, μάλιστα, πριν κάνει αυτό το εξωτικό ταξίδι να είχε απαγορεύσει τη "Συννεφούλα", το "Ρε μπαγάσα" και την Ριάνα από το βιβλίο των θρησκευτικών. Σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ με τα μιντιακά του παπαγαλάκια θα ξεσηκωνόταν, υποστηρίζοντας, και με το δίκιο τους, πως πέρα από ανερμάτιστα βιβλία πουλά και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς και γυρίζει τη χώρα στο μεσαίωνα. Έλα, όμως, που όλα αυτά δεν τα έκανε ο συνήθης ύποπτος Άδωνις, αλλά υπουργοί τής δήθεν Αριστεράς, οι οποίοι για να κρατηθούν στην καρέκλα είναι πρόθυμοι να αδειάσουν όλο το δημόσιο ταμείο για να εκτοξεύσουν διαστημόπλοιο προς τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού, αφού πρώτα θα έχουν απαγορεύσει και τα αντάρτικα τραγούδια για να μην τα ακούει ο Πειραιώς Σεραφείμ, που απέλυσε τον οδηγό του γιατί χώρισε, και συγχύζεται...

Από τις θεμελιώδεις αξίες τής Αριστεράς είναι η σύγκρουσή της με τις δυνάμεις τής συντήρησης, όπως ξεκάθαρα είναι η εκκλησία σε αυτήν τη χώρα. Κι αυτό δεν εξαρτάται ούτε από το αν έχει καύσωνα ή ψοφόκρυο, μνημόνια ή ψηφοθηρία. Με αυτό το σκεπτικό ποτέ δεν θα είναι η κατάλληλη περίοδος για να ανοίξει επιτέλους ο φάκελος του διαχωρισμού κράτους- εκκλησίας, αφού πάντοτε θα βρίσκεται μια δικαιολογία για να παραμένει κλειστός. Σήμερα είναι η επιστροφή στην οικονομική κανονικότητα, αύριο θα είναι η διατήρησή της και πάει λέγοντας. Ούτε η Αριστερά περιμένει να ωριμάσουν οι συνθήκες για να δράσει. Όταν δεν υπάρχει δρόμος οφείλει να τον ανοίγει αντί να στέκεται άπραγη κάτω από το δένδρο, να θρηνολογεί και να κατηγορεί τους άλλους που δεν τον έσκαψαν...

Ενδεχομένως να αναρωτηθείτε "μα, είναι τόσο σοβαρό θέμα η απάλειψη συγκεκριμένων τραγουδιών ώστε να τεθεί σε κίνδυνο η κοινωνική συνοχή"; Θα σας απαντήσω πως από τη στιγμή που είναι για τους σκοταδιστές αποτελεί υποχρέωση των προοδευτικών δυνάμεων να ορθώσουν ανάστημα και να εμποδίσουν τα μουχλιασμένα μυαλά να διαπαιδαγωγήσουν κι άλλες γενιές Ελλήνων. Αν οι μισαλλόδοξοι θέλουν μάχη περί όνου σκιάς οφείλουν όλοι της γης οι ανοιχτόμυαλοι να τη δώσουν και να μην φυγομαχούν. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα αφήσουμε πίσω μας την πιο βαθιά νύχτα. Σε διαφορετική περίπτωση και πέρα από όλα τα μεγάλα της λάθη η Αριστερά θα έχει αφήσει την ιστορική ευκαιρία που της δόθηκε ανεκμετάλλευτη και για τη ντε φάκτο καθιέρωση της ανεξιθρησκίας σε αυτόν τον τόπο...

Το Euro μικρογραφία μιας Ευρώπης που διαλύεται...

"Οι ξένοι είναι κακοί εκτός αν παίζουν στην ομάδα μας". Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα από τις πρώτες ημέρες διεγαγωγής τού ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, το οποίο αποτελεί μικρογραφία των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και τα οποία κινδυνεύουν να τη διαλύσουν. Οι αλβανοί υψώνουν πανό για γενοκτονία των τσάμηδων, των συνεργατών δηλαδή των ναζί, ενώ οι άγγλοι και οι ρώσοι έκαναν γυαλιά καρφιά τη Μασσαλία, θολωμένοι όχι μόνο από το αλκοόλ αλλά κι από την ψευδαίσθηση πως το ένα από τα δύο έθνη είναι ανώτερο από το άλλο...

Την ίδια ώρα, στα απαντωτά δημοψηφίσματά τους οι ελβετοί αρνούνται την ενσωμάτωση στους μετανάστες και στους πρόσφυγες, τους οποίους ωστόσο χειροκροτούν στο γήπεδο όταν αγωνίζονται με την εθνική τους ομάδα. Και κάπως έτσι η Μεγάλη Βρετανία σε λίγες ημέρες μπορεί να είναι εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην κεντροανατολική Ευρώπη και στην πάλαι ποτέ σοσιαλδημοκρατική Σκανδιναβία θεριεύει η ακροδεξιά, ενώ στη Γαλλία η Μ. Λε Πεν ετοιμάζει το προεδρικό της κοστούμι...

Δυστυχώς, όμως, η Ευρώπη δεν είναι η μοναδική ήπειρος όπου η παράνοια θριαμβεύει απέναντι στη λογική. Στις ΗΠΑ οι τζιχαντιστές σκότωσαν καμιά πενηνταριά άτομα γιατί είχαν το "θράσος" να είναι αμερικανοί κι ομοφυλόφιλοι, την ίδια στιγμή βεβαίως κατά την οποία στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική μαίνονται οι πόλεμοι στη Συρία και στη Λιβύη αντιστοίχως. Κι όλα αυτά γιατί εν έτει 2016 αρνούμαστε ακόμα να εξελιχθούμε όσο θα έπρεπε από την εποχή που κατοικούσαμε στις σπηλιές...

Κι αν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε και τραγελαφικούς μητροπολίτες, όπως ο Αμβρόσιος, ο Σεραφείμ κι ο Ανθιμος, οι οποίοι στο όνομα του Ιησού εκβάλουν έναν δίχως τέλος εμετό για εκείνους οι οποίοι δεν ταυτίζονται με το φονταμενταλισμό τους. Πώς, επομένως, να μην έχουμε ανάγκη από πεφωτισμένες πολιτικές ηγεσίες, οι οποίες θα τραβούν από το χέρι ανώριμες κοινωνίες προκειμένου να τις περάσουν από το μεσαίωνα στον 21ο αιώνα;...

Η Ελευθερία και η Δημοκρατία δεν είναι εχθροί τής ασφάλειας των λαών. Αντιθέτως, είναι οι μοναδικοί σύμμαχοι που έχουμε απέναντι στη μισαλλοδοξία και στην τυφλή βία. Αν όλοι οι άνθρωποι ήταν ελεύθεροι και μπορούσαν να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων περισσότερες από μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια οι κοινωνίες μας θα είχαν αποφύγει πολλές από τις παθογένειες από τις οποίες υποφέρουν σήμερα. Κι αυτό ισχύει και για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, το οποίο έχει μείνει προσκολλημένο σε αντιλήψεις και πρακτικές οι οποίες κάθε άλλο παρά ευνοούν τους χαρισματικούς να ξεχωρίσουν από τους μέτριους, μολονότι οι ψευδομεταρρυθμιστές υποτίθεται πως τάσσονται υπέρ τής αριστείας.

Κανένας από τους τελευταίους δεν θα βρισκόταν σήμερα στο πολιτικό προσκήνιο αν από τα σχολεία και τα πανεπιστήμιά μας έβγαιναν πολίτες κι όχι μελλοντικοί κομματικοί πελάτες. Επομένως είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο να λάβουν σάρκα κι οστά τόσο η εκπαιδευτική όσο και η συνταγματική μεταρρύθμιση, οι οποίες δεν είναι απλώς επικοινωνιακή διέξοδος από τα οικονομικά προβλήματα της καθημερινότητας. Αποτελούν ίσως τον κορυφαίο όρο για να μην ξαναζήσει ποτέ αυτή η χώρα μνημόνια και διεθνή επιτροπεία. Κι ας προκαλούν όλα αυτά δυσανεξία στους κάθε είδους οπισθοδρομικούς...



 

Ιερώνυμε, άνοιξε και κάνα ευαγγέλιο: "Όστις δεν αγαπά, δεν εγνώρισε τον Θεόν. Διότι ο Θεός είναι αγάπη"...

Αν υπάρχουν θεός, Ιησούς κι Αγιο Πνεύμα θέλω να νομίζω πως θα έχουν ανοιχτές τις πύλες τού παραδείσου για τα ερωτευμένα ζευγάρια ομοφυλόφιλων και κλειστές για τους Ιερώνυμους, τους Ανθιμους, τους Αμβρόσιους και τους Σεραφείμ αυτού του κόσμου. Σε διαφορετική περίπτωση η αγία τριάδα θα είναι μόνο για φτύσιμο, για να μημονεύσω και τα λόγια "αγάπης" τού μητροπολίτη Καλαβρύτων, έστω πέφτοντας στο δικό του χαμηλότατο επίπεδο. Η χώρα μας έκανε, με την ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης, ένα μεγάλο άλμα προς τον 21ο αιώνα. Ο ιστορικός τού μέλλοντος θα επαινεί την κυβέρνηση της Αριστεράς γι' αυτήν την πρωτοβουλία της με τον ίδιο τρόπο που το πράττει ο σημερινός για την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου που μεταρρύθμισε το οικογενειακό δίκαιο και μετάτρεψε τη γυναίκα σε ισότιμο εταίρο σε ένα γάμο. Οι σκοταδιστές, άλλωστε, των αρχών τής δεκαετίας τού '80 την ίδια πάνω κάτω φρασεολογία χρησιμοποιούσαν με τους σύγχρονους για να πείσουν πως το ωραίο φύλο είναι μόνο για την κουζίνα και την κρεβατοκάμαρα...

Δεν εκπλήσσομαι. Αν μου επιτρέπετε και μια ιστορική υπόθεση, την οποία φυσικά μπορώ να πιθανολογήσω κι όχι να επιβεβαιώσω, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι οι διάφοροι Ιερώνυμοι θα τάσσονταν στο πλευρό τού Ηρώδη όταν κυνηγούσε τη Μαρία και τον Ιωσήφ και θα βρίσκονταν στο πλευρό τού Αννα και του Καΐάφα όταν καταδίκαζαν τον Ιησού σε μαρτυρικό θάνατο. Αυτοί που ηγούνται της εκκλησίας τής Ελλάδας δεν είναι παρά γραμματείς και φαρισαίοι που διαστρεβλώνουν το λόγο τού αρχηγού τής θρησκείας τους, ο οποίος μιλούσε για αγάπη και καταδίκαζε τη μισαλλοδοξία. Πόσω μάλλον την υποκρισία, όπως για παράδειγμα το να είναι ο μισοί παπάδες ομοφυλόφιλοι αλλά την ίδια ώρα να βγάζουν δεκάρικους λόγους μίσους για τη διαφορετικότητα...

Δυστυχώς, εξάλλου, ο σκοταδισμός δεν αποτελεί "προνόμιο" μόνο των σεσημασμένων ακροδεξιών, τύπου χιμπαντζήδων με τα μαύρα. Εντοπίζεται ακόμα και στη σταλινική Αριστερά, όπως απόδειξε η στάση τού ΚΚΕ στο νομοσχέδιο. Ακόμα κι αν η κυβέρνηση έφερε το σύμφωνο συμβίωσης για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη, ποιός ο λόγος αυτό να μην ψηφιστεί κι από υποτίθεται Αριστερούς βουλευτές; Κι αν ακόμα αυτό το ζήτημα δεν αφορά την πλειονότητα των ελλήνων, σημαίνει πως ένα σημαντικό πρόβλημα δεν πρέπει να λυθεί επειδή σχετίζεται με μια μειονότητα; Τί είδους αριστερή αντίληψη είναι αυτή; Ούτε, βεβαίως, με τη στάση τού Περισσού εκπλήσσομαι. Στο Σπίτι τού Λαού, άλλωστε, έχουν αποφασίσει εδώ και πολύ καιρό να απομακρυνθούν από τις ανάγκες τής ελληνικής κοινωνίας τού  21ου αιώνα, εξακολουθώντας να πολιτεύονται με επιχειρήματα του 19ου, για να μην γράψω του μεσαίωνα και κατηγορηθώ για αντικομμουνισμό από τους "κλειδοκράτορες" της μαρξιστικής θεολογίας...

Φυσικά, χθες έγινε ένα πρώτο βήμα για την αναγνώριση θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων, τα οποία εξάλλου επ' ουδενί είναι δυνατό να τίθενται σε δημοψήφισμα, όπως συνέβη στη Σλοβενία. Η ισότητα ενώπιον του νόμου δεν αποτελεί θέμα διαπραγμάτευσης με τα χυδαιότερα ένστικτα μιας κοινωνίας και είναι υποχρέωση να νομοθετείται, όπου υπάρχουν κενά, από πεφωτισμένες ηγεσίες. Τα επόμενα βήματα πρέπει να αφορούν τον πολιτικό γάμο για τους ομοφυλόφιλους, ευελπιστώντας πως κάποια ημέρα η εκκλησία θα βγάλει τις παρωπίδες της, θα αντιληφθεί την πραγματικότητα και θα επιτρέψει και τον θρησκευτικό γάμο. Επιπλέον, οφείλουμε να δώσουμε το δικαίωμα υιοθεσίας και στα ομόφυλα ζευγάρια, ξεπερνώντας προκαταλήψεις που μπορεί να στοιχειώνουν ακόμα και προοδευτικούς πολίτες...

Οι ετεροφυλόφιλοι δεν διαθέτουν την πνευματική ιδιοκτησία τού "καλού γονέα", όπως βεβαίως ούτε και οι ομοφυλόφιλοι μόνο και μόνο λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Οι αρμόδιες αρχές θα κληθούν, ευελπιστώ σύντομα στο μέλλον, να κρίνουν ποιός είναι κατάλληλος και ποιός όχι  για να γίνει μπαμπάς ή μαμά, χωρίς αναστολές φύλου. Αδυνατώ, άλλωστε, να πιστέψω ότι είναι προτιμότερο για ένα παιδί να μεγαλώσει στο ορφανοτροφείο από το να έχει για γονείς δύο γυναίκες ή δύο άνδρες. Κι ας μην ανησυχούν οι πολύτεκνοι, αυτό το έθνος δεν θα εκλείψει αν εξισωθούν νομικώς οι γκέι με τους "στρέιτ" παρά μόνο αν υποταχθεί σε εκείνους που το κρατούν αλυσοδεμένο στο σκοταδισμό κι ανάγουν το "κυνήγι μαγισσών" σε εθνικό σπορ...