Κάποιοι άνθρωποι έχουν γεννηθεί με το χάρισμα του ανθρώπου των γραμμάτων ή του καλλιτέχνη. Μπορούν, δηλαδή, με λιγότερες ή περισσότερες λέξεις, εικόνες, μουσικές να εκφράσουν όσα χιλιάδες ή εκατομμύρια άλλοι συνάνθρωποί τους αισθάνονται, αλλά δεν μπορούν να αρθρώσουν. Όταν χρησιμοποιείς αυτό το χάρισμά σου για να προσπορίζεσαι οικονομικά οφέλη, για να βγάζεις το ψωμί σου δηλαδή, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε κατηγορήσει γι' αυτό. Ο συγγραφέας θα εκδόσει τα βιβλία του, ο μουσικός θα κυκλοφορήσει τα τραγούδια του, ο ζωγράφος θα φτιάξει έναν πίνακα για να ζήσει κοκ. Αγαπητοί μου πνευματικοί άνθρωποι, όμως, κανένα χάρισμα δεν έρχεται χωρίς υποχρεώσεις. Η κοινωνία έχει απαιτήσεις από εσάς. Από σένα συγγραφέα, που ξέρεις να κάνεις έρωτα στις λέξεις, περιμένει να πεις και μια κουβέντα για τη λαϊκή εξέγερση. Από σένα μουσικέ, που γνωρίζεις πώς να "γαργαλάς" συναισθήματα με τις νότες, περιμένει να βγεις στους δρόμους και να τραγουδήσεις για την επανάσταση. Από σένα ζωγράφε, που έχεις τα χρώματα για φυλαχτό σου, προσδοκά να βάψεις και με το δικό σου αίμα την άσφαλτο. Γιατί, όπως είχε γράψει κάποιος πραγματικά σπουδαίος, και στα λόγια και στα έργα, ο Μπέρτολντ Μπρεχτ, 'δεν θα λένε "ήταν σκοτεινοί καιροί, θα ρωτούν "γιατί σώπαιναν οι ποιητές τους";...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου