Μέχρι πριν λίγα χρόνια νόμιζα πως ο πιο δειλός Έλληνας είναι ο "Μήτσος" του Λαζόπουλου, που έκανε ασκήσεις θάρρους για να μπορέσει να ξεπεράσει το πρόβλημά του. Τώρα, όμως, άλλαξα γνώμη και αυτό το "οφείλω" στους πρυτάνεις των ελληνικών πανεπιστημίων, που αφήνουν τις σχολές έρμαιο καταστροφών γιατί δεν τολμούν να τα βάλουν με μια δράκα ανθρώπων, που πιστεύει ότι αναρχία είναι να καις βιβλία, όπως οι ναζί, και εργαστήρια. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά αρθρογραφούν ή "τηλεοπτικολογούν" υπέρ του ασύλου και ζητούν χρήματα για την αποκατάσταση των ζημιών! Των ζημιών που οι ίδιοι επέτρεψαν να γίνουν. Δεν θα είχα πρόβλημα να διατηρούταν το άσυλο, ακόμα και αν κατάφευγαν σε αυτό κατά συρροή δολοφόνοι. Δεν πιστεύω πως η καταστολή και η φυλάκιση είναι ο ορθότερος τρόπος σωφρονισμού. Είμαι κατά, όμως, όλων εκείνων που ακόμα και αν οι ίδιοι είναι στην πράξη κατά της ιδιοκτησίας, θεωρούν πως θα πρέπει να καταστρέφουν και ό,τι είναι ιδιοκτησία του κόσμου ολόκληρου. Δηλαδή τα βιβλία. Προσωπικά, δεν θα έκαιγα ούτε το "Αγών μου", του Χίτλερ. Όχι γιατί συμφωνώ με όσα λέει, αλλά γιατί θέλω να μπορώ να διαβάζω κι εκείνους με τους οποίους διαφωνώ. Για να ξέρω γιατί διαφωνώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου