Βαρέθηκα το περιβάλλον!

Μην με παρεξηγείτε. Αγαπώ το περιβάλλον. Τουλάχιστον, δεν θέλω την καταστροφή του. Συμφωνώ, εξάλλου, πως πρέπει να κάνουμε κάτι και για το λιώσιμο των πάγων και για τα καυσαέρια στο κέντρο της Αθήνας και για τα δάση μας, που καίγονται κάθε καλοκαίρι. Αλλά όχι, δεν θεωρώ το περιβάλλον το σημαντικότερο πρόβλημα της ανθρωπότητας. Θα το θεωρούσα αν ήμουν ο Αλ Γκορ και τα "κονομούσα χοντρά" από αυτή την υπόθεση. Όχι, όταν ο πλανήτης εξακολουθεί να μαστίζεται από οικονομικές ανισότητες. Αυτό είναι για μένα το σημαντικότερο πρόβλημα, το ότι δηλαδή το καθε "golden boy" αμείβεται με τα...νιοστοπλάσια από εκείνους που παράγουν τον πλούτο του. Πώς είναι δυνατό τα μεγαλοστελέχη να παίρνουν και μπόνους για την "επιτυχία" τους, αλλά όταν μια εταιρεία έχει ζημιές να ευθύνονται μονίμως οι εργαζόμενοί της και αυτοί να απολύονται; Τι θα προτιμούσατε, αν ήταν να διαλέγατε ένα από τα δύο, να ζούσατε πλούσιοι κάτω από ένα βρώμικο ουρανό ή φτωχοί κάτω από έναν καθαρό; Είναι δεδομένο, άλλωστε, ότι ο άνθρωπος προσαρμόζεται στην αλλαγή του κλίματος και σε όσους κινδυνολογούν γι' αυτό. Μη με παρεξηγείτε, με ενδιαφέρει να σωθούν οι πιγκουίνοι, πρωτίστως, όμως, με ενδιαφέρει να μην αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι σαν ζώα...