Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΙ ΑΛΛΟ;...

Φανταστείτε έναν φοιτητή Εράσμους, που ήρθε στην Ελλάδα το Σεπτέμβριο και το μόνο που ήξερε για τη χώρα μας πριν έρθει να μείνει για κάποιους μήνες σε αυτή είναι το σουβλάκι, το "greek kamaki", άντε και τον...Παρθενώνα. Φανταστείτε, λοιπόν, αυτόν τον άνθρωπο να θέλει να μάθει κάτι παραπάνω για μας, παρακολουθώντας τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Τι συμπέρασμα θα βγάλει; Πιθανότατα, ότι έκανε λάθος στην πτήση κι αντί για την Αθήνα ή την Θεσσαλονίκη ή κάποια άλλη ελληνική πόλη τέλος πάντων, προσγειώθηκε στην...Τεχεράνη. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δαχτυλάκι μας, η Ελλάδα είναι μια φονταμενταλιστική χώρα, που τυγχάνει να ανήκει στην Ευρώπη και διαθέτει προγόνους με μεγάλη φαντασία.
Αναρωτιέμαι, επομένως, γιατί σκανδαλίζονται ορισμένοι με τη συμπεριφορά του Εφραίμ, του Αρσένιου και της λοιπής κουστωδίας των μοναχών που "ασκητεύουν" πνιγμένοι στα ακίνητα και στις μετοχές. Όταν η Εκκλησία αφήνεται να συγκυβερνά αυτή τη χώρα, είναι λογικό τα μέλη της να θέλουν να βάλουν κι εκείνα το χέρι τους στο μέλι: "γιατί, οι πολιτικοί είναι πιο μάγκες από μας;", μπορεί να σκέφτονται ορισμένοι από εκείνους που ο Νίκος Καζαντζάκης αποκαλούσε "τραγοπαπάδες". Γιατί, άραγε, να περιμένουμε από κάποιον αγιοσύνη επειδή φόρεσε ένα ράσο; Έχει το ράσο μαγικές ιδιότητες και κάνει αυτούς που το φορούν κάτι άλλο από ανθρώπους με αδυναμίες και ελαττώματα; Το πρόβλημα, επομένως, δεν είναι οι ιερείς, είναι οι κοινωνίες και ο καθένας από μας ξεχωριστά που αναζητούμε τη δική μας δουλειά να την κάνουν οι "σωτήρες". Ποια είναι η δική μας δουλειά; Η επανάσταση, τι άλλο;...