Πόσο χαλαρωτική για το μυαλό είναι η σκέψη πως στον κόσμο υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί κι εσύ δεν έχεις τίποτα άλλο να κάνεις από το να πάρεις το μέρος των καλών κι έτσι ο παράδεισος θα είναι δικός σου. Οπως, για παράδειγμα, στις διαφορές Ελλάδας- Τουρκίας, όπου η Ελλάδα είναι η καλή και η Τουρκία η κακή γιατί, για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, οι έλληνες είναι ο περιούσιος λαός, που οι κακοί αλλόθρησκοι βαρβαροι τον επιβουλεύονται.
Αυτή η λογική, μάλιστα, έχει εμποτίσει και την επικρατούσα στην Αριστερά θεωρία, σύμφωνα με την οποία οι τούρκοι είναι φίλοι των αμερικανών, άρα ο φίλος του ιδεολογικού εχθρού μου είναι κι αυτός εχθρός μου. Δείτε, για παράδειγμα, τι συμβαίνει με την αποκάλυψη ομαδικών τάφων ελληνοκύπριων από την περίοδο της τουρκικής εισβολής στο νησί, το 1974. Φρύαξαν ακόμα και οι αριστερές πένες για τη βαρβαρότητα των τούρκων. Και καλά έκαναν γιατί πρόκειται για βαρβαρότητα. Ποιός, όμως, θα μιλήσει ποτέ σε αυτήν τη χώρα με γενναιότητα για τις βιαιότητες των ελληνοκυπρίων ( πρωταγωνιστικό ρόλο είχε ο εκλιπών Τάσσος Παπαδόπουλος) σε βάρος τουρκοκυπρίων την περίοδο 1963-1967 με την υποστήριξη του "εθνάρχη" Μακάριου; Γιατί όλοι εκείνοι που τον λατρεύουν ξεχνούν πως ήταν ο Μακάριος εκείνος που, ύστερα από το χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο, είχε ζητήσει από τις εγγυήτριες δυνάμεις ( ανάμεσά τους και η Τουρκία) να τον προστατέψουν; Γιατί ξεχνούν οι ελληνολάτρες πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε αυθαίρετα επεκτείνει το FIR Αθηνών στα δέκα ναυτικά μίλια, οπότε μπορεί οι τούρκοι να έχουν και κάποιο δίκιο με το μέρος τους όταν τους καταλογίζουμε συνεχείς παραβάσεις και παραβιάσεις του εναέριoυ χώρου μας;
Καλύτερα, όμως, να ξεκουράζουμε το μυαλό και τη μνήμη μας. Είναι και καλοκαίρι, οπότε επιτρέπεται να πιστεύουμε ότι είμαστε οι "καλυτερότεροι" του κόσμου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου