Καταλαβαίνω πως οι νεκροί χρήζουν περισσότερου σεβασμού από τη δημόσια κριτική για τον απλούστατο λόγο ότι δε μπορούν να υπερασπίζονται τον εαυτό τους. Ο αποθανών, όμως, δεδικαίωται εκ της αμαρτίας του, όπως είχε γράψει επακριβώς ο Απόστολος Παύλος. Και ο συγκεκριμένος αποθανών μπορεί να είχε πολλά προτερήματα ( ήταν, για παράδειγμα, διαβαστερός γι' αυτό και δε γνώριζε τί συνέβαινε επί χούντας), είχε, όμως, κι ελαττώματα.
Του άρεσε, για παράδειγμα, η πολυτέλεια και η επίδειξη του εθνικιστικού, μισαλλόδοξου εαυτού του. Θα μου πείτε, "γιατί δεν τον αφήνεις στην ησυχία του"; "Κάτι", όμως, με έκανε να τον θυμηθώ: η Διαρκής Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να στείλει στη Δικαιοσύνη την υπόθεση της Αλληλεγγύης, της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης της Εκκλησίας, που λάμβανε χρήματα για φιλανθρωπίες στο Ιράκ και για τα θύματα του τσουνάμι ( η ιστορία με τα χαλασμένα κοτόπουλα) για παράδειγμα και η οποία τώρα κατηγορείται από τους ίδιους τους κληρικούς για υπεξαίρεση εκατομμυρίων ευρώ την περίοδο 2002-2008. Οταν ήταν αρχιεπίσκοπος ο Χριστόδουλος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου