Οσοι ισχυρίζονται πως ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων μάλλον έχουν δίκιο. Μόνο που στον πατριωτισμό θα πρόσθετα και τη δημοκρατία, την οποία η πολιτικοοικονομική ελίτ θυμάται να την επικαλείται "α λα καρτ": όταν τη βολεύει, όπως για να λοιδορήσει κινήματα τα οποία δε μπορεί να ελέγξει, την επικαλείται για να νομιμοποιήσει την εξουσία της. Οταν, όμως, στο όνομα της δημοκρατίας καλείται να θυσιάσει τα προνόμιά της, τότε προτιμά την ολιγαρχία κι ας μην το φωνάζει δυνατά...
Ισχυρίζονται, για παράδειγμα, οι "δημοκράτες" της Βουλής και των μίντια πως δεν είναι δυνατό να μη μπορούν να εξέρχονται βουλευτές από το Κοινοβούλιο λόγω μπλόκου αγανακτισμένων. Ορθό, μόνο που το ίδιο ισχύει και για όσους θέλουν να κατεβούν την Ηρώδου του Αττικού το βράδυ είτε με το αυτοκίνητο είτε και πεζή. Κι αυτοί μπλοκαρισμένοι είναι όταν δεν τους επιτρέπεται να χρησιμοποιούν έναν κεντρικό δρόμο...
Οι ίδιοι δημοκάπηλοι "λησμονούν", επίσης, πως παρότι η ισονομία είναι βασική αρχή της δημοκρατίας, οι βουλευτές έχουν εξασφαλίσει για τον εαυτό τους μια ιδιαίτερη σχέση με τη δικαιοσύνη. Την ίδια ώρα, εξάλλου, που κόβονται μισθοί και συντάξεις κι επιβάλλονται νέοι έμμεσοι φόροι επί δικαίων κι αδίκων, οι βουλευτές εξακολουθούν να λαμβάνουν γύρω στις επτά χιλιάδες ευρώ μηνιαίως. Φαντάζομαι πως θα μπορούσαν να ζήσουν και με πολύ λιγότερα, πόσω μάλλον όταν καταδικάζουν τη νεολαία τόσο σε εργασιακή επισφάλεια όσο και σε μισθούς πεντακοσίων ευρώ...
Οι ίδιοι βουλευτές πικάρονται με όσα είπε ο Δ. Δρούτσας για κατάργηση των προνομίων τους. Είμαι ο τελευταίος που θα υπερασπιστεί το έργο ενός χλιαρού υπουργού Εξωτερικών. Από την άλλη, όμως, το επιχείρημα πως ο κ. Δρούτσας δεν πρέπει να ομιλεί γιατί δεν έχει εκλεγεί από το λαό και δεν έχει λιώσει τις σόλες των παπουτσιών του τρέχοντας από γειτονιά σε γειτονιά για ψηφοθηρία εμπίπτει σε μια λογική πολιτικής ορθότητας, την οποία θεωρώ τη χειρότερη μορφή ρατσισμού...
Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει από την κατάρρευση των σημερινών κομμάτων, τα οποία δεν είναι ούτε χωνευτήρια πολιτικής σκέψης ούτε παραγωγοί ιδεών, αλλά ευκαιριακοί συνεταιρισμοί για την κατάκτηση και νομή της εξουσίας. Με λίγα λόγια, δε βλέπω πού είναι το πρόβλημα αν αύριο ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ και η κοινοβουλευτική τους δημοκρατία μπουν στο "χρονοντούλαπο" της ιστορίας και την θέση τους έχει πάρει ένα αμεσοδημοκρατικό σύστημα, βασισμένο στην ενσυνείδητη πολιτική συμμετοχή, και μεθαύριο, χωρίς βίαιες εξεγέρσεις και δικτατορίες του προλεταριάτου, αλλά με την εκφρασμένη, δημοκρατικώ τω τρόπω, λαϊκή βούληση εγκατασταθεί ένα σύστημα στο οποίο η ισοκατανομή του πλούτου θα είναι αυτονόητη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου