Ας υποθέσουμε πως ό,τι δεν επιτεύχθηκε με το μνημόνιο θα επιτευχθεί με το μεσοπρόθεσμο και η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας θα βελτιωθεί: το έλλειμμα θα μηδενιστεί και το χρέος θα περιοριστεί, αν και όποιος καταφέρει να κάνει κάτι τέτοιο δανειζόμενος, παραλλήλως, εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ θα πρέπει πάραυτα να βραβευτεί με Νομπέλ! Ακόμα κι αν συμβούν όλα αυτά, θα σωθεί η χώρα και, κατ' επέκταση, η Ευρώπη; Πολύ αμφιβάλλω, κι αυτό γιατί το πρόβλημα δεν είναι ηθικολογικό, αλλά πολιτικό...
Αν συνέβαινε το πρώτο, θα μαζευόμασταν όλοι οι έλληνες στο Σύνταγμα για ομαδικό αυτομαστίγωμα υπό το βλέμμα του Θ. Πάγκαλου από κάποιο μπαλκόνι της αγαπημένης του "Μεγάλης Βρεταννίας". Θα κλείναμε, επίσης, όλες τις καφετέριες για να μη μας αποκαλούν "φραπεδιάρηδες" οι γερμανοί και θα εργαζόμασταν ολημερίς κι ολονυχτίς για να πείσουμε και τους άπιστους Θωμάδες πως δεν είμαστε τεμπέληδες...
Ωστόσο, οι αγορές δεν επιτίθενται στην Ελλάδα γιατί είναι αμαρτωλή. Πιστέψτε με, ο μόνος ηθικός τους κώδικας είναι το εύκολο και γρήγορο χρήμα. Μας επιτίθενται γιατί είμαστε αδύναμοι κι αδύναμοι θα παραμείνουμε όσο ξεπουλάμε τα περιουσιακά μας στοιχεία, αδειάζουμε τις τσέπες των πολλών για χάρη των λίγων και δεν παράγουμε τίποτα άλλο παρά μιζέρια. Και πώς να γίνει αλλιώς, όμως, όταν το "όραμα" του αρχηγού Γιωργάκη είναι να πάρει τη δόση του δανείου, ενεργώντας σαν πρεζάκι στην Ομόνοια παρά ως αρχηγός κράτους;...
Σε αυτό το πλαίσιο, δεν θεωρώ πως το μείζον διακύβευμα αυτήν τη στιγμή είναι η διάσωση της εθνικής μας κυριαρχίας. Καθόλου δεν θα με ενδιέφερε αν υπήρχε γερμανός επίτροπος στο υπουργείο Οικονομικών, εφόσον βρισκόταν εκεί για την πάταξη της φοροδιαφυγής και για τη δίκαιη ανακατανομή του πλούτου. Την ώρα τούτη, που γκρεμίζονται και οι μικρομεσαίοι, είναι φανερό πως ο πόλεμος είναι περισσότερο ταξικός παρά εθνικός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου