Ο Οσκαρ Ουάιλντ έχει γράψει πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία από την ηλιθιότητα. Περίπου έναν αιώνα μετά από τον θάνατό του ο σπουδαίος ιρλανδός συγγραφέας δικαιώνεται από τον ρεζίλη των Παπανδρέου κι από όσους βουλευτές ψηφίσουν το μεσοπρόθεσμο. Κι αυτό γιατί πολύ φοβάμαι πως οι ίδιοι έχουν πιστέψει τόσο πολύ την εκβιαστική προπαγάνδα τους που για εκείνους έχει μετατραπεί σε αδιαπραγμάτευτη αλήθεια!
Επιτρέψτε μου μια αφελή απορία: είναι δυνατό μια από τις μεγαλύτερες οικονομίες τού κόσμου, η γερμανική, να βασίζεται στις ψήφους, για παράδειγμα, του Αλ. Αθανασιάδη και του Θ. Ρομπόπουλου για να μην καταρρεύσει; Πάρτε το χαμπάρι, δε χρειάζονταν οι απανωτές συσκέψεις των δανειστών μας (και των ιδιωτών πιστωτών ανάμεσά τους) σε Βρυξέλλες και Ρώμη για να αντιληφθούμε το αυτονόητο, ότι δηλαδή υπάρχει "σχέδιο Β". Πόσα κιλά...ανόητος πρέπει να είναι κάποιος για να δέχεται τη χυδαία προπαγάνδα των Πάγκαλων χωρίς να αντιστέκεται;
Η κυβέρνηση υπόσχεται τώρα επαναδιαπραγμάτευση, επί τω δικαιώτερω, του μεσοπρόθεσμου, μετά όμως από την ψήφισή του. Το ίδιο, δηλαδή, που υποσχόταν και για το μνημόνιο. Μόνο που η δίκαιη αναδιανομή του πλούτου δεν περνά μέσα από την εξυπηρέτηση των τοκογλύφων κι από την εξαθλίωση της πλειονότητας του ελληνικού λαού...
Υ.Γ. Ως πότε θα ανεχόμαστε τον εμφύλιο μεταξύ ματατζήδων και κουκουλοφόρων κάθε φορά που αναμένονται μεγαλειώδεις διαδηλώσεις;..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου