Σας βάζω δύσκολα: μετρήστε πόσες δηλώσεις έχουν γίνει τα τελευταία τρία περίπου χρόνια, από τη στιγμή δηλαδή που κατάρρεσε η "Lehman Brothers", από έλληνες κι ευρωπαίους που βρίσκονται στα κέντρα αποφάσεων οι οποίες να εστιάζουν στο πραγματικό παγκόσμιο πρόβλημα κι όχι σε δευτερεύουσα ζητήματα, όπως τα κρατικά χρέη κι ελλείμματα. Αναφέρομαι στην τρομακτική ανισοκατανομή του πλούτου που θέλει τη συντριπτική πλειονότητα να ζει φτωχά ή μικρομεσαία και μια δράκα ανθρώπων σε όλον τον πλανήτη να διαβιεί σαν οι πόροι αυτής της γης να είναι ανεξάντλητοι. Ελάχιστοι, αν όχι κανένας, από τους "σοφούς" που γνωρίζουν μόνο πώς να μιλούν για λιτότητα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας δεν πρόφεραν ποτέ την ουσία του προβλήματος. Κι όπως είναι λογικό, αν δεν έχεις θέσει πρώτα το σωστό στόχο μόνο από "καραμπόλα" μπορείς να φτάσεις στο επιθυμητό για τους λαούς αποτέλεσμα...
Η τρόικα και η χούντα των τραπεζιταρχών που κυβερνούν την Ελλάδα ετοιμάζουν την "τελική λύση". Μην ανησχείτε, θα είναι πιο "ανθρωπιστές" από το Χίτλερ: δεν θα μας κλείσουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και θαλάμους αερίων για να μας εξοντώσουν ολοκληρωτικά, τουλάχιστον όχι ακόμα! Βλέπετε, τους είμαστε χρήσιμοι γιατί κάποιοι πρέπει να παράγουν τον παγκόσμιο πλούτο κι αυτοί που κατέχουν τις θέσεις ευθύνης δε μπορούν μόνοι τους ούτε καν να φυσήξουν τη μύτη τους. Μόνο που τους κοστίζουμε λίγο παραπάνω από όσο τα ευγενή κατοικίδιά τους, τα οποία πηγαίνουν σε σαλόνια ομορφιάς, γι' αυτό πρέπει κι εμείς να δεχθούμε τώρα μειώσεις των "παχυλών" μισθών και συντάξεών μας γιατί διαφορετικά μπορεί να αποφασίσουν την ολοκληρωτική επιστροφή στη δουλεία. Κι όσο για τους ανέργους, θα δείξουν και σε αυτούς τη "φιλανθρωπία" τους: οργανώνουν ήδη συσσίτια όπου διδάσκουν την ελπίδα της βασιλείας των ουρανών γιατί αυτός ο κόσμος δεν πλάστηκε από τον θεό για τους πολλούς αλλά για τους λίγους, εκείνους τους "εκλεκτούς" που δεν αισθάνονται ενοχές όταν πατούν επί πτωμάτων...
Ξεχνούν, όμως, πως αν η απληστία τους απόκτησε μορφή κατεστημένου είναι γιατί φρόντισαν να ρίξουν το "δόλωμα" της δημιουργίας της μεσαίας τάξης, που λειτούργησε σαν ανάχωμα στις απειλητικές διαθέσεις των ταπεινών και καταφρονεμένων. Η απληστία, όμως, δεν έχει όρια γι' αυτό και πίστεψαν οι πάμπλουτοι επιχειρηματίες με τις πτωχευμένες επιχειρήσεις ότι δε χρειάζονται πλέον τους μικρομεσαίους για να κάνουν τη βρόμικη δουλειά. Μόλις υπέγραψαν την θανατική τους καταδίκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου