Οι περισσότεροι τρομάζουν στη σκέψη του διορισμού Κοινοτικού Επιτρόπου για τα δημοσιονομικά επειδή φοβούνται απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Ορισμένοι, πάλι, εύχονται να έρθει ένας "γκάουλαϊτερ" μήπως και "φτιάξουμε κράτος". Λίγοι, όμως, συμμερίζονται αυτό που στο φτωχό μου το μυαλό είναι αυτονόητο: ότι η σωτηρία μας δεν θα έρθει ούτε από τραπεζιτάρχες ούτε από κομματόσκυλα ούτε από "τροϊκανούς", αλλά από τα διαχρονικά θύματα του δικομματισμού και της μνημονιακής πολιτικής. Κι επειδή αυτό διαβάζεται γενικόλογο, μπορούμε όλοι μας, σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο, να φέρουμε, για παράδειγμα, αντιρρήσεις στην καταπάτηση των δικαιωμάτων μας στους χώρους εργασίας μας και να ανατρέψουμε στην πράξη την κατάργηση του κατώτατου, του 13ου και του 14ου μισθού. Αλλωστε, τα σκυλιά-αφεντικά που γαβγίζουν είναι συνήθως κι αυτά που δεν έχουν δόντια για να δαγκώσουν...
Συγγνώμη που ξυπνώ ορισμένους από εσάς από το γλυκό σας ύπνο, αλλά το νεοελληνικό κράτος, από την ίδρυσή του το 1830 μέχρι σήμερα, δεν ήταν, στην ουσία, ποτέ ανεξάρτητο. Πάντοτε υπήρχε κάποιος ή κάποιοι ξένοι κηδεμόνες που έλυναν κι έδεναν. Γι' αυτό κι απορώ με εκείνους που περιμένουν τον ευρωπαίο επίτροπο για τα δημοσιονομικά προκειμένου να πενθήσουν για τη...χαμένη μας εθνική αξιοπρέπεια. Όπως απορώ και με τους ευρωλιγούρηδες, όσους τέλος πάντων δε στηρίζουν την ξενομανία τους σε προσωπικά τους συμφέροντα, οι οποίοι θεωρούν πως ο κομισάριος θα έρθει για να φτιάξει κράτος κι όχι για να σιγουρευτούν οι δανειστές μας ότι τα λιγοστά χρήματα που θα βγάζει αυτό, θα πηγαίνουν κατευθείαν για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Γι' αυτό κι επιμένω: εμείς και μόνο εμείς θα είμαστε είτε η σωτηρία είτε η καταστροφή μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου