Εχουμε εξομολογηθεί, έχουμε φάει το τελευταίο μας γεύμα και είμαστε έτοιμοι για το εκτελεστικό απόσπασμα! Την τελευταία στιγμή, όμως, κάποιος "φιλεύσπλαχνος" τύραννος δίνει την εντολή να ματαιωθεί η εκτέλεση. Κι αυτό συμβαίνει τα τελευταία δυόμισι χρόνια κάθε ημέρα, με τη συντριπτική πλειονότητα των ελλήνων στο ρόλο των "μελλοθανάτων". Αυτό το λέτε ζωή; Και γιατί θα έπρεπε να αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη απέναντι σε αυτούς που μας κρατούν φυλακισμένους με το επιχείρημα πως αν μας αφήσουν ελεύθερους, εκεί έξω υπάρχει ένας σκληρός κόσμος που θα μας καταβροχθίσει; Μήπως αυτό δε συμβαίνει και τώρα που μας συμπεριφέρονται σα να είμαστε ανήλικοι εκείνοι που παριστάνουν τους γνώστες των μυστικών της ζωής;...
Είμαστε οι περισσότεροι ήρωες ενός δράματος, η κάθαρση όμως δεν πρόκειται να προκύψει από κανέναν από μηχανής θεό, αλλά από εμάς τους ίδιους. Η ανυπακόη στα χαράτσια είναι ένα καλό παράδειγμα του πώς μπορούμε να δράσουμε συλλογικώς για να αποτινάξουμε από πάνω μας το ζυγό των νεοφιλελεύθερων αρπακτικών, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, που έχουν μυριστεί αίμα και περιμένουν να ψοφήσουμε για να φάνε τις σάρκες μας. Δυστυχώς, όμως, για εκείνους τούτοι οι "μελλοθάνατοι" δεν είναι πρόθυμοι να χαιρετίσουν τον Καίσαρα, αλλά έχουν το μυαλό τους στην απόδραση από το Κολοσσαίο με το μόνο έντιμο τρόπο για κάθε συνειδητοποιημένο πολίτη: με την ανυπακοή σε όλους όσοι έχουν το θράσος να ταυτίζουν τη σωτηρία της "ευγενούς" κάστας τους με εκείνη του λαού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου