Διανόητοι...

Η Λ. Διβάνη μπορεί να με κατατάξει στη χορεία των τζαμπατζήδων. Πολλές φορές δε χτυπάω εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς κι όταν το κάνω, σπεύδω να το παραχωρήσω στον επόμενο επιβάτη. Δεν το κάνω ούτε από μαγκιά ούτε από απόλυτη οικονομική ανάγκη. Δεν αισθάνομαι υπερήφανος γι' αυτό ούτε προτρέπω κανένα να με ακολουθήσει στην παρανομία, αλλά ας πούμε πως η δικαιολογία μου είναι πως σε μια εποχή που όλοι προσπαθούν να στα πάρουν από παντού, οφείλει ο καθένας μας να κάνει τις σταθμίσεις του.Από εκεί και πέρα, ωστόσο, δε μπορώ παρά να αισθάνομαι αηδία για τους ψευτοδιανοούμενους αυτής της χώρας, αλλά και τους επίδοξους αριστερούς σωτήρες της, οι οποίοι προκειμένου να κάνουν το "κομμάτι" τους σκυλεύουν το άψυχο κορμί τού 19χρονου που έχασε τη ζωή του για ένα κωλοεισιτήριο...

Τα τελευταία τρία χρόνια η πλειονότητα των ελλήνων βιώνει μια οικονομική γενοκτονία. Θα περίμενε, επομένως, κανείς πως η πνευματική ελίτ θα στεκόταν στο πλευρό της, όχι για να της χαϊδέψει αφτιά, αλλά για να την αφυπνίσει και να της ανοίξει το δρόμο για έναν άλλο τρόπο ζωής. Κι όμως, οι παρεμβάσεις των δήθεν διανοουμένων περιορίζονται στο να μας ενημερώσουν πως δεν έχουν χώρο για να εναποθέσουν τα πνευματικά τους οπίσθια στα παγκάκια τής Κυψέλης λόγω των πολλών μεταναστών, πως το πόπολο κατάστρεψε τη χώρα γιατί έτρωγε πολύ σούσι κι ότι καλώς σκοτώνονται οι νεαροί τζαμπατζήδες-παιδιά ανέργων γιατί αυτοί μολύνουν με την παρουσία τους τη "γλυκιά" μας πατρίδα.

Προφανώς και συμμερίζομαι την άποψη πως για την κατάντια μας πρέπει πρώτα και κύρια να κοιτάξουμε στον καθρέφτη μας. Μόνο που δεν έχω ακούσει από την κρατικοδίαιτη πνευματική ελίτ αυτής της χώρας ούτε ίχνος κριτικής για την εξουσία. Και πώς να την ακούσω από τη στιγμή που δεν είναι σώφρον να δαγκώνεις το χέρι που σε τάιζε κι εξακολουθεί να σε ταΐζει, έτσι δεν είναι; Οταν είσαι μέτριος και κάποιος σε προωθεί σα να ήσουν θαύμα τής φύσης, είναι λογικό να κάνεις τα στραβά μάτια στα ανομήματά του. Πώς να αρθρώσεις σκληρό λόγο όταν είσαι μπουκωμένος όλη την ώρα με κρατικό χρήμα; Και πόσο υποκριτής μπορεί να είσαι όταν κατηγορείς για τα πάντα το Δημόσιο, όταν την ίδια στιγμή έχει διορίσει τη μικρότητά σου σε κάποιο Δ.Σ. ή πανεπιστήμιο για να μεταλαμπαδεύεις το τίποτά σου και στους άλλους;...

Από την άλλη, βεβαίως, είμαστε περικυκλωμένοι κι από μια εξίσου επικίνδυνη λαϊκιστική Αριστερά, η οποία δε διστάζει να μαζέψει ψηφαλάκια εκμεταλλευόμενη ακόμα και τον θάνατο ενός νεαρού σε ένα τρόλεϊ. Αλίμονο αν καταργήσουμε τον έλεγχο της εισιτηριοδιαφυγής (και το γράφει ένας εισιτηριοδιαφεύγων) λόγω ενός τραγικού περιστατικού. Προφανώς και οι ελεγκτές και οι οδηγοί δεν πρέπει να συμπεριφέρονται σα σερίφηδες, αλλά είναι υποχρεωμένοι να τηρούν τη νομιμότητα, έστω με μια ελαστικότητα απέναντι σε ανθρώπους που είναι φανερό ότι αντιμετωπίζουν άμεσο πρόβλημα επιβίωσης. Δεν είναι, όμως, όλοι Γιάννηδες Αγιάννηδες ή Ιαβέρηδες. Σε αυτήν την κοινωνία όλοι μας αναλαμβάνουμε να παίξουμε ένα ρόλο κι οφείλουμε να τον παίξουμε σωστά. Δουλειά τής Αριστεράς είναι να πολεμήσει ένα σύστημα που σπρώχνει νεαρούς στον θάνατο για ένα εισιτήριο και να ξεριζώσει τις γενεσιουργές του αιτίες κι όχι να σπεκουλάρει πάνω στα θύματά του. Σε διαφορετική περίπτωση θα έχει μετατραπεί, απλώς, στο τέρας που υποτίθεται πως κυνηγά για να σκοτώσει...