Κανείς, βεβαίως, δεν γνωρίζει πώς θα αντιδράσουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ στην περίπτωση που ο Τ. Ερντογάν κλιμακώσει κι άλλο την επιθετικότητά του σε βάρος τής Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ηγείται μιας Τουρκίας που καταρρέει οικονομικώς εξαιτίας των δικών του πολιτικών κι επιχειρεί να ισορροπήσει και να διασώσει το καθεστώς του παίζοντας επικίνδυνα παιχνίδια στη νοτιοανατολική Μεσόγειο με την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα. Το ότι, όμως, είναι η πρώτη φορά που η Δύση δεν κρατά ίσες αποστάσεις στην αντιπαράθεσή μας με την Άγκυρα πρέπει να πιστωθεί και στην άσκηση μιας εξωτερικής πολιτικής που πολέμησε το λαϊκισμό και τον εθνικισμό και μπορεί να βραβευτεί και με το Νόμπελ γι' αυτό και δικαίως...
Αν επιβεβαιωθεί ότι η Τουρκία ξεκίνησε γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ και, μάλιστα, σε σημείο- δυτικά τής Πάφου- όπου δεν έχει κανένα πάτημα για να το κάνει, τότε μπορούμε να μιλάμε για νέο "Αττίλα" κι οφείλουμε να αντιδράσουμε αναλόγως. Όποιος, όμως, θεωρεί πως έχουμε τη δυνατότητα να επεκτείνουμε, χάρη στο Καστελόριζο, τη δική μας ΑΟΖ έως την Κύπρο όταν η Τουρκία έχει τόσο εκτεταμένη χερσαία ακτογραμμή στην περιοχή μάλλον δεν έχει υπολογίσει τον παράγοντα της αναλογικότητας (και) στο διεθνές δίκαιο κι ονειροβατεί αν εκτιμά πως η Αθήνα θα δικαιωθεί από το Διεθνές Δικαστήριο ή ότι η Άγκυρα δεν θα αντιδράσει και με την πολεμική της μηχανή. Η συνεκμετάλευση, επομένως, δεν είναι προδοσία, αλλά αναγκαία συνθήκη. Αλλιώς ας αφήσουμε το Αιγαίο και τη Μεσόγειο στα ψάρια τους, που είναι και περιβαλλοντικώς πολύ πιο φιλικό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου